Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Peyxam 14:7 - کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

7 اَوی بِ دَنگا بِلند گُت: «ژه خدا بِتِرسِن و شُکوه و جلاله بِدَنَ وی، چون گو اَو سَعَت گَهَشتیَ گو اَو دیوانه بِگَت. اَوه گو اَسمان و عَرد و بَحر و کانیه آوه چه گِرِن، پَرستِش گَن.»

Gade chapit la Kopi

Kurmanji Încîl

7 Bi dengekî bilind digot: «Ji Xwedê bitirsin û rûmetê bidin wî, çimkî saeta ku ew dîwanê bike, hat. Biperizin wî yê ku erd û ezman, derya û çavkaniyên avê afirandine.»

Gade chapit la Kopi

Peymana Nû (Încîl)

7 Wî bi dengekî bilind digot: «Ji Xwedê bitirsin û şikirîyê bidine Wî, çimkî sihʼeta dîwankirina Wî pêrʼa gihîşt. Serê xwe ber Wî daynin, Yê ku eʼrd û eʼzman, beʼr û avêd kanîya eʼfirandine».

Gade chapit la Kopi

Пәймана Ну (Инщил)

7 Ԝи бь дәнгәки бьльнд дьгот: «Жь Хԝәде бьтьрсьн у шькьрийе бьдьнә Ԝи, чьмки сьһʼәта диԝанкьрьна Ԝи перʼа гьһишт. Сәре хԝә бәр Ԝи дайньн, Йе кӧ әʼрд у әʼзман, бәʼр у авед канийа әʼфьрандьнә».

Gade chapit la Kopi




Peyxam 14:7
44 Referans Kwoze  

اَی خاده، کِیَ گو ژه تَ نَتِرسیت، و شُکوه و جلاله نَدَتَ ناوه تَ؟ چون گو تِنه تِ مُقدسی. تواوی مِلَت دیه بِن و دیه پَرستِشا تَ بِگَن، چون گو عمله تَ یه عادل آشگَرا بونَ.»


مِلَت تورَ بون، بله غَضَبا تَ هات، و وقته هِنده گَهَشتیَ گو دیوانا مِریا بِتَ گِرِن، و بُ خُلامه تَ خَلات بِنَ دایین، آنی بُ پِیغَمبَرا، و بُ اَونه گو ایمان مسیحْ هَنَ و بُ اَونه گو ژه ناوه تَ دِتِرسِن و حُرمَتا وه خُدان دِگَن، هم گوشگَ هم مَزِن و وقته هِنده گَهَشتیَ اَونه گو دُنیا بَین بِرِنَ، بَین بِچِن.»


«اَی خاده و خدایه مَ تِ لاییقی، گو شُکوه و جلال و حُرمَت و قُدرَت بُ تَ بِتَ پِشکِش گِرِن، چون گو تَ همو دِشد آفِراند، و بِ اِرادا تَ اَو هَنَ و هاتنَ آفِراندِن.»


هَ وه سَعَته، عَرد هَژیانَگه مَزِن قَوِمی و دَهادا یگ ژه شَهری هِلُشی. هَفت هزار نَفَر ناو وه عَرد هَژیانه دا مِرِن و اَونه مایی گَلَک تِرسیان و شُکوه و جلال دانَ خدایه اَسمانی.


ژه تِرسا عَذابا گو اَو دِکِشیت، اَو دیه دوروَ راوَستِن و بِژِن: «آخ! آخ! اَی شَهره مَزِن، اَی شَهره قاوَت، بابِل! چون گو تِنه سَعَتَگه دا دیوانا تَ هاتیَ گِرِن.»


خلق بِ تِنا گَرمه شَوِتین و لعنت دانَ ناوه خدا، گو قُدرَتا وان بَلایانَ دَسته ویدا یَ. اَوان تَوبَ نَگِرِن و شُکوه و جلال نَدانَ ناوه وی.


هَچی جارا گو اَو مَخلوقاته ساخ، شُکوه و جلال و حُرمَت و سپاسه دِدَنَ اَوه گو سَر تَختَ رونِشتیَ، هَمَن اَوه گو اَبَده حَتا اَبَده ساخَ،


«گَلی مِرا، اون بُچی وِسا دِگَن؟ اَم ژی بینا وَ انسانِن. مَ اَو خَبَرا خوش بُ وَ اینایَ گو اون دَست ژه وان شُله پوچ بِکِشِن و بِزُورِنَ بُ آلیه خدایه حَیّ و حاضِر. هَمَن اَو خدایه گو اَسمان و عَرد و بَحر و هَچی دِشدا گو ناو واندایَ آفِراند.


دَنگَک ژه وه تَختی هات گو دِگُت: «حمد و ثنایا خدایه مَ بِژِن، اَی اون تواوی خُلامِت وی، اَی اون گو ژه وی دِتِرسِن، گوشگَ و مَزِن.»


میلیاکَته سِیه زِرنایا خو لِدا، و سِتِرَگه مَزِن ژه اَسمانی کَت. اَو سِتِر بینا مَشعَلَگه گو دِشَوِتی بو و کَتَ سَر سه یادا یگ ژه چَما و کانیه آوه.


ما خِنجی وه مِرُوه بیانی، چه کَسه دی نَزُوِری گو سِتایِشا خدا بِگَت؟»


اَوان وه حالیدا گو دِگیریان و تازی دِگِرتِن، آخ دِگِرنَ سَر سَره خودا و بِ دَنگا بِلند دِگُتن: «آخ! آخ! اَی شَهره مَزِن، اَو شَهره گو تواوی خُدان گَمی، بِ دَولمَندیا وی بونَ خُدان ثَروَت! چون گو تِنه سَعَتَگه دا اَو بَین چویَ!


چون گو تِنه سَعَتَگه دا تواوی اَو ثَروَتَ بَین چویَ.» تواوی ناخدایه گَمیا و اَونه گو بِ گَمیه دِچِنَ سَفَره، اَونه گو ناو گَمیه دا شُل دِگَن و تواوی اَونه گو بِ رِیا بَحره آلوِره دِگَن، دوروَ راوَستان


دوماییگا همو دِشدی نِیزوکَ؛ بَجا خو راگِرِن و بَر خاطره دعایه خو هیشیار بِن.


بَهنده هیشیار بِن، چون گو اون نه وه رُژه دِزانِن و نه وه سَعَته.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite