Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Metta 25:34 - کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

34 پاشه پاشا دیه بِژیتَ اَونه گو آلیه وی یه راستِنَ: ”وَرِن، اَی اون اَونه گو وَ ژه آلیه بابه مِن بَرکت اِستاندیَ، پادشاهیا گو ژه دَستبه گِرِنا عالَمه بُ وَ حاضِر بویَ بِستینِن.

Gade chapit la Kopi

Kurmanji Încîl

34 Hingê Padîşah wê ji yên li aliyê xwe yê rastê re bêje: ‹Werin, hûn pîrozên Bavê min, wê Padîşahiya ku ji damezrandina dinyayê ve ji bo we hatiye amade kirin, bistînin.

Gade chapit la Kopi

Peymana Nû (Încîl)

34 Hingê Pʼadşa wê yêd li milê Xweyî rʼastêrʼa bêje: ‹Werin bimbarekbûyîyêd alîyê Bavê Minda! Ew Pʼadşatîya ku bona we ji wextê eʼfirandina dinyayêda hazir bûye war bin.

Gade chapit la Kopi

Пәймана Ну (Инщил)

34 Һьнге Пʼадша ԝе йед ль мьле Хԝәйи рʼастерʼа бежә: ‹Ԝәрьн бьмбарәкбуйийед алийе Баве Мьнда! Әԝ Пʼадшатийа кӧ бона ԝә жь ԝәхте әʼфьрандьна дьнйайеда һазьр буйә ԝар бьн.

Gade chapit la Kopi




Metta 25:34
68 Referans Kwoze  

اَی بِرایِت مِن یه عزیز، گوهه خو بِدَنَ مِن! ما خدا اَو مِرُوه گو وه دُنیایه دا فقیر و ژارِن نَبِژارت گو ایمانه دا دَولمَند بِن و بِبِنَ وَرَثه وه پادشاهیه، هَمَن اَو پادشاهیا گو خدا قَول دایَ اَونه گو هَژَ وی دِگَن؟


اَوه گو سَرکَویت، دیه بِبیتَ خُدانه وه میراثه و اَزه بِبِمَ خدایه وی و اَو دیه بِبیتَ گوره مِن.


تواوی اَونه گو سَر رویه عَردی جی گِرتِنَ دیه پَرستِشا وه حیوانه وَحشی بِگَن، آنی تواوی اَونه گو پِش دَستبه گِرِنا عالَمه ناوه وان دَفترا ژیانا وه بَرخِگا هاتی قُربانی گِرِن دا نَهاتیَ نِویسین.


عیسی گُت: «اونه ژه وه طاسِگا گو اَز قِرارَ وَخُم دا، وَخُن، بله بِزانِن گو رونِشتِن سَر دَسته مِن یه راسته و چَپه دَسته مِدا نینَ گو اَوه بِدَمَ کَسَگه. اَو جیَ یه وان مِرُوایَ گو بابه مِن بُ وان حاضِر گِریَ.»


اَو حیوانه وَحشی گو تَ دیت، زَمانَگه هَبو، نَهَ چِنینَ، و گَلَک زو دیه ژه وه بیرا به بِن دا دَرکَویت و بِچیتَ بُ آلیه بَین چُیینه. اَونه گو سَر رویه عَردی جی گِرتِنَ گو ناوه وان ژه دَستبه گِرِنا عالَمه ناو دَفترا ژیانه دا نَهاتیَ نِویسین، ژه دیتِنا وه حیوانه وَحشی دیه بِمینِنَ حَیر، چون گو اَو زَمانَگه هَبو، نَهَ چِنینَ و دیه بِت.


چون مَ گو ایمان اینایَ، اَم دِچِنَ ناو وه جیه رِحَتیه دا، هَ وِسا گو خدا زَبورا داووددا گُتیَ: «بَجا مِن ناو غَضَبا خودا سوند خار گو، ”اَو چه جارا نایِنَ ناو جیه رِحَتیا مِدا.“» حال اَو حالَ گو شُله وی ژه آفِراندِنا دُنیایه پاشوَ خُلاص بِبو.


«اَی هِشَما گوشگَ، نَتِرسِن، چون گو کَیف خوشیا بابه وَ اَوَیَ گو اَوه پادشاهیه بِدَتَ وَ.


بله هَ وِسا گو اون دِبینِن، اَوان داخازیا مملکتَگه باشتِر هَبون، آنی مملکته ناو اَسمانی دا. بَجا خدا ژه وِنَ عار چِنینَ گو خدایه وان بِتَ گازی گِرِن، چون گو اَوی بُ وان شَهرَگ حاضِر گِریَ.


گَلی بِرایا، اَز وِنَ بُ وَ دِبِژِمَ گو: جسم و خون نِگارِن بِبِنَ وَرَثه پادشاهیا خدا، اَو دِشدا گو فانیَ ژی نِگاریت بِبیتَ وَرَثه اَو دِشدا گو فانی نینَ.


پاشه اَو دیه بِژیتَ اَونه گو سَر آلیه وی یه چَپِنَ: ”اَی اون اَونه گو لعنت وَ هاتیَ گِرِن، ژه مِن دور کَوِن و هَرنَ ناو آگِره اَبَدی دا گو بُ ابلیس و میلیاکَتِت وی حاضِر بویَ،


سَر عبایه وی و رانه وی ناوَگ هاتیَ نِویسین: پاشایه پاشایا و خادیه خادیان.


بله هَ وِسا گو کِتِبا اِشعیایه پِیغَمبَردا هاتیَ نِویساندِن: «اَو دِشدا گو چه چاوا نَدیتیَ، چه گوها نَبیهیستیَ، و نَگَهَشتیَ فِکره چه مِرُوا، خدا بُ اَونه گو هَژَ وی دِگَن حاضِر گِریَ.»


آغایه وی گُته دا: ”آفرین، اَی خُلامه چاک و اَمین! تِ وه هِندا گِم دا اَمین بویی، بَهنده اَزه گَلَک دِشده دیتِر ژی بِسپارِمَ تَ. وَرَ و شادیا اَربابه خودا بِبَ شِریگ!“


و هَچی کَسه بَر خاطره ناوه مِن مال آن بِرا آن خوشگ آن باب آن داییگ آن زارو آن مِلکه خو بَردَت، صد جارا هِند دیه بِستِنیت و ژیانا اَبَدی دیه بُ وی بِتَ دایین.


اَوَ قَوِمی گو قِسا پِیغَمبَری بِتَ جی گو گُته بو: «اَزه دَوْه خو بِ مَثَلا وَگَم و اَو دِشدا گو ژه دَستبه گِرِنا عالَمه وَشارتی مایَ، اَزه بِژِم.»


جیوابا پیسیتیه بِ پیسیتیه نَدَن، آن جیوابا دوژونا بِ دوژونا نَدَن، بَلگو برعکس، بَرکته بِخازِن، چون گو اون بُ وه یگه هاتنَ گازی گِرِن گو بَرکته بیننَ دَست.


هَگو اَم تحمل گَن، اَمه گَل ویدا ژی سَلطَنَته بِگَن؛ هَگو اَم اَوی حاشا گَن، اَو ژی دیه مَ حاشا گَت.


پِخالت، مَستی، عیاشی و دِشده بینا وانَ. مِن هَ وِسا گو پِشتِر هُشدار دا وَ، اَز دیسا هُشداره دِدَمَ وَ گو، مِرُوه گو شُله وِسا دِگَن نابِنَ وَرَثه پادشاهیا خدا.


ما اون نِزانِن گو مِرُوه نَدوز نابِنَ وارِثه پادشاهیا خدا؟ نَینَ لِباندِن: نه مِرُوِت به ناموس، نه بت پرست، نه زِناگَر، نه لواطگَر، چه فاعل و چه مفعول،


گُتن: «مبارَکَ اَو پاشایه گو بِ ناوه خاده تِت! صُلح و سِلامتی ناو اَسمانی و شُکوه و جلال ناو عَرشه بِلنددا بیت!»


بَهنده هَچی کَسه یگ ژه گوشگَتِرینِ وان اَمرانَ به اهمیت بِگِریت و فِرَ مِرُوِت دی ژی بِگَت گو وِسا بِگَن، پادشاهیا اَسمانی دا، گوشگَتِرین دیه بِتَ گاز گِرِن. بله هَچی کَسه وان اَمرانَ بینیتَ جی و اَوان فِرَ مِرُوِت دی بِگَت، اَو پادشاهیا اَسمانی دا مَزِن دیه بِتَ گاز گِرِن.


دِگُت: «تَوبَ گَن، چون گو پادشاهیا اَسمانی نِیزوکَ!»


و تَ اَو گِرِنَ پادشاهیَگ و کاهین بُ خدایه مَ، و اَو دیه سَر رویه عَردی سَلطَنَته بِگَن.»


و اون نتیجا ایمانا خو تینِنَ دَست گو نجاتا جانه وَیَ.


چون هَگو وِسا با، ژه دَما آفِراندِنا عالَمه وِدا مسیحْ دِبا چَند جارا زَجر کِشا با. بله حال اَو حالَ گو، اَو یگ جار بُ هَمِشَ، دوماییگا زَمانادا دووهار بویَ گو بِ قُربانی گِرِنا خو گُنَهه راگَت.


ایدی نَهَ وِداتِر تاجا صالِح بونه بُ مِن حاضِر بویَ، هَمَن اَو تاجا گو خاده، اَو حاکِمه عادل، وه رُژه دا دیه بِ وه مِن خَلات گَت و نه ژی تِنه مِن، بَلگو تواوی اَونه گو بُ دووهار بونا وی اشتیاق هَبونَ.


مَ یگ بَ یگه وَ نصیحت گِر و تشویق گِر و مَ سِپاردَ وَ گو اون وِسا رِفتار گَن گو لاییقه خدا بیت، هَمَن اَو خدایه گو وَ گاز دِگَتَ ناو پادشاهی و شُکوه و جلالا خودا.


و هَگو اَم زارونَ، بَجا اَم وَرَثَنَ ژی، آنی اَم وَرَثه خدانَ و گَل مسیحْ میراثه دا شِریگِن، بِ وه شرطه گو اَم ژی گَل ویدا زَجره بِکِشِن گو اَم ژی گَل ویدا شُکوه و جلاله پَیدا گَن.


هَمَن اَو خادیه گو ژه بَرِوَ اَو دِشدَنَ آشگَرا گِرِنَ.“


وقته گو خدا خِذمَتکاره خو عیسی ژه ناو مِریادا راگِر، اَوِلی اَو رِگِرَ لاره وَ گو هَریگه وَ ژه شُله وَ یه پیس بِزُورنیت و وِسا بَرکته بِدَتَ وَ.»


اَوان بِ هَواران گُتن: «اَوی بَین بِبَ! اَوی بَین بِبَ و خاچِوَ وَگَ!» پیلاتُس گُتَ وان: «پاشایه وَ خاچِوَ وَگَم؟» سَرُکِت کاهینا جیواب دان: «مَ چه پاشا چِنینِن خِنجی قیصری.»


بَجا اَوان چِقِلِت داره خُرمه راگِرِن و چُنَ پِشیا عیسی. اَوان بِ دَنگا بِلند دِگُتن: ««نجاته بِدَ! مبارَکَ اَو کَسه گو بِ ناوه خاده تِت، مبارَکَ پاشایه اسرائیله!»


نَتَنائیل گُتَ عیسی: «ماموستا، تِ گوره خدایی! تِ پاشایه بنی اسرائیله ای!»


بله عیسی گُت: «نه، بَلگو خَنیَگه حاله وان مِرُوا گو کلاما خدا دِبیهیسِن و اَوه تینِنَ جی.»


بله بِزانِن گو رونِشتِن سَر دَسته مِن یه راسته آن چَپه دَسته مِدا نینَ گو اَوه بِدَمَ کَسَگه، بَلگو اَو جیَ یه وان مِرُوایَ گو بُ وان حاضِر بویَ.»


هَمژی، هِندایی سَره وی نِویسارَگ بِ وه گُتنه لِدان گو: «اَوَیَ عیسی، پاشایه یهودیا.»


آغایه وی گُته دا: ”آفرین، اَی خُلامه چاک و اَمین! تِ وه هِندا گِم دا اَمین بویی، بَهنده اَزه گَلَک دِشده دیتِر ژی بِسپارِمَ تَ. وَرَ و شادیا اَربابه خودا بِبَ شِریگ!“


«بِژِنَ اورشلیم، گِجا صَهیون، ”نَهَ پاشایه تَ تِتَ لاره تَ دل نِزِم و رونِشتی سَر کَرَگه، سَر جاشِگا کَرَگه.“»


چون وِنَ باش بِزانِن گو، هَچی کَسه به ناموسی آن پیسیتیه دِگَت آن ژی طمعه دِگَت گو اَوَ جورَ بت پرستیَگَ، ژه پادشاهیا مسیحْ و خدا به پارَ.


ایجا پاشا دیه جیوابا واندا بِژیت: ”بَراستی، اَز بُ وَ دِبِژِم، اَو دِشدا گو وَ بُ یگ ژه وان بِرایه مِن یه همویا گوشگَتِر گِر، اصلا خودا وَ بُ مِن گِر.“


وقته عیسی ره کَت، مِرُوَگ بَزی هات و بَر عیسی کَتَ سَر چُکا و ژه وی پیسیار گِر: «ماموستایه قَنج، چه بِگَم گو بِبِمَ خُدانه ژیانا اَبَدی؟»


گو خونا تواوی پِیغَمبَرِت گو خونا وان ژه دَستبه گِرِنا عالَمه حَتا نَهَ هاتیَ رِژاندِن، سَر سُگُرا وی نَسلی بیت،


اَی بابو، اَز دِخازِم اَونه گو تَ دانَ مِن، وه جیه گو اَز وِدَره مَ گَل مِدا بِن، گو وه شُکوه و جلالا گو پِش دَستبه گِرِنا عالَمه تَ بَر خاطره هِنده گو هَژَ مِن دِگِر دا مِن، بِبینِن.


ما اَو همو رِحِت خِذمَتکار نینِن گو بَر خاطره هِنده گو بُ وارِثه نجاته خِذمَته بِگَن، دِنَ رِگِرِن؟


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite