Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Korîntî II, 7:11 - کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

11 بَرخودَنه اَو نَرِحَتیا گو بِ اِرادا خدا بو ناو وَدا مِجِد بویَ باعیثه چه: چه اشتیاقَگ بُ ایثبات گِرِنا به گُنَهیا خو، چه کَربَگ، چه تِرسَگ، چه حَسرتَگ، چه غیرتَگ، چه جَزایَگ! وَ همو آلیادا خو ایثبات گِریَ گو اون وه مَسَله دا به تقصیرِن.

Gade chapit la Kopi

Kurmanji Încîl

11 Binêrin eynî vê xemgînbûna li gor Xwedê bi we re çi sergiranî, çi daxwaza li we neyê girtin, çi hêrs, çi hişyarbûn, çi bêrîkirin, çi xîret û çi cezakirina neheqiyê pêk anî. Di vê yekê de we bi her awayî pakbûniya xwe nîşan da.

Gade chapit la Kopi

Peymana Nû (Încîl)

11 De dîna xwe bidine wê berxwekʼetina li gora xwestina Xwedê ku çiqas kʼar da we: We çawa ceʼdand bi rʼûspîtî caba xwe da! Çi hêrs, çi xof, çi hʼizret, çi xîret, çi cezadayîna bona neheqîyê! We hʼemû alîyava xwe da kʼifşê, ku hûn van yekada ser nixta hʼelal in.

Gade chapit la Kopi

Пәймана Ну (Инщил)

11 Дә дина хԝә бьдьнә ԝе бәрхԝәкʼәтьна ль гора хԝәстьна Хԝәде кӧ чьԛас кʼар да ԝә: Ԝә чаԝа щәʼданд бь рʼуспити щаба хԝә да! Чь һерс, чь хоф, чь һʼьзрәт, чь хирәт, чь щәзадайина бона нәһәԛийе! Ԝә һʼәму алийава хԝә да кʼьфше, кӧ һун ван йәкада сәр ньхта һʼәлал ьн.

Gade chapit la Kopi




Korîntî II, 7:11
54 Referans Kwoze  

هَچی کَسه وِسا بُ مسیحْ خِذمَته بِگَت، خدا اَوی قَبول دِگَت و خلق اَوی تأیید دِگَن.


گَلَک سَعیه بِگَ گو تِ ژه آلیه خدا بِی قَبول گِرِن، بینا پالَیَگه گو چه دِشد بُ شَرم گِرِنه چِنینَ و کلاما راستیه دوز دِدَتَ شُله.


و نه تِنه بِ هاتنا تیتوس، بَلگو بِ واسِطا اِمِن بونا گو تیتوس ژه وَ گِرته بو. تیتوس بُ مِن باسه حَسرتا وَ، گُلا وَ و اَو غیرتا گو وَ بُ مِن هَیَ، گِر، وِسا گو اَز گَلَکتِر کَیف خوش بوم.


خدا بوخو قضاوتا اَونه دَروَ دِگَت. «اَوه شُل پیس ناو خودا دَرخینِن.»


«اَز له وان مِرُوه گو هَژه دِگَم، دِگَمَ هَوار و اَوان تربیت دِگَم، بَجا تَ غیرت هَبیت و تَوبَ گَ.


بِ دَرخِستِنا مِرُوه دی ناو آگِری دا، اَوان نجات دَن؛ بِ تِرسه رَحمه نیشا هِندَگَ دی بِدَن، وَ حتا ژه اَو جِلِگه گو بِوَ شهوته جسمه بونَ ژی، نَفرَت هَبیت.


بینا بِچوگه ساوایَ تازَ هاتی دُنیایه، وَ بُ شیره خالصَ روحانی اشتیاق هَبیت، گو اون بِ واسِطا وه بُ نجاته مَزِن بِن.


هَگو اون بابو گاز وی دِگَن، هَمَن اَوه گو به هِنده گو فَرق و جُداتیه دانِت، سَر هر کَسَگه گورَیَگی عمله وی قضاوته دِگَت، بَجا دَورانا غُربَتا خودا بِ تِرسا خدا رِفتاره بِگَن،


بَجا حَتا وقته گو وَعدا چُنا ناو جیه رِحَتیا ویدا هِشتا سَر جیه خویَ، وَرِن اَم بِتِرسِن گو وِسا له نَیِت گو کِفش بیت یگ ژه وَ نَگاریَ بِگَهَشیتَ وه وَعده.


هِتبار وه قِسه دِتَ گِرِن و اَز ژه تَ دِخازِم گو تَ سَر وان شُلانَ اصرار هَبیت، گو اَونه گو ایمان اینانَ خدا، هیشیار بِن گو خو وَقفی شُله قَنج بِگَن. اَو دِشدَنَ بُ خلقه گَلَک قَنجِن و سَر کاره وانَ.


بَجا عزیزِت مِن، هَ وِسا گو وَ همو جاره اطاعت گِریَ، نَهَ ژی نه تِنه وقته اَز وِدَره مَ، بَلگو حتا گَلَکتِر ژه وه، وقته گو اَز وِدَره نینِم، بِ تِرس و رَجِفینه نجاتا خو بِدَنَ شُله.


ناو شُله به حاصِلَ تاریتیه دا نَبِنَ شِریگ، بَلگو بَدَلا وه یگه اَوان آشگَرا گَن.


«وقته اون کَربویی نَ، له شار بِن اون گُنَهه نَگَن»: نَهِلِن رُژا وَ خُلاص بیت و اون هِشتا کَربویی بِمینِن،


بله دعایا مَ بُ درگاها خدا اَوَیَ گو اون شُلا خِراب نَگَن؛ نه بُ هِنده گو معلوم بیت اَم وه امتحانه دا سَربِلند بونَ، بَلگو بَر خاطره هِنده گو اون شُلا دوز بِگَن، حتا هَگو وِسا بِتَ بَر چاو گو اَم رَد بونَ.


چون گو اَز دِزانِم وَ اشتیاق هَیَ و بَر خاطره وه یگه اَز لاره خلقه حَریما مقدونیه اِفتخاره وَ دِگَم. مِن گُتیَ وان گو اون حَریما اَخائیه دا، ژه باروَ بُ دایینا دیاریا حاضِر بونَ. غیرتا وَ گَلَکه وان اِخِستیَ شُله.


گَلی عزیزان، بَر خاطره هِنده گو مَ اَو وَعدَنَ هَنَ، وَرِن گو اَم خو ژه هر جورَ مِرار بونا بَدَن و رِح تَمیز گَن و بِ تِرسا خدا مُقدس بونه کامِل گَن.


بَلگو اَم همو آلیادا نیشان دِدَن گو اَم خِذمَتکاره خدانَ: بِ گَلَک خوراگِرتِنا ناو زَجرادا، ناو زحمتادا، ناو بَلایادا،


بُ مِرُوَگه وِسا، اَو جَزایا گو وَ گَلَکا دایَ وی، تِرا وی هَیَ.


گو جُداتی ناو بَدَنه دا چِنَبیت، بَلگو اَندامه بَدَنه هِندی یگ گوهه وان سَر یِگودودا بیت.


ایجا اون اِفتخاره دِگَن! ما نابی اون بَدَلا وِنَ تازیه بِگِرِن؟ اَو کَسه گو وِسا گِریَ ناو خودا دَرخینِن.


اَوَ راستَ. اَو بَر خاطره به ایمانیا خو هاتنَ شِگَستِن، بله تِ بِ واسِطا ایمانه طیگ راوَستایی. بَجا مغرور نَبَ بَلگو بِتِرسَ.


وقته پولس شَهره آتنه دا هِویا وان بو، ژه دیتِنا وه هِنده گو شَهَر تِژی بُت بون، رِحا خودا گَلَک پَرِشَ بو.


شاگِردِت عیسی اینانَ بیراخو گو زَبورا داووددا هاتیَ نِویساندِن: «غیرت بُ مالا تَ دیه مِن بِشَوتینیت.»


عیسی، بِ کَرب بَرخودا یگ بَ یگه وان، و بَر خاطره دله وان یه بینا بَری شُر بو، و گُتَ وی مِرُوی: «دَسته خو دِرِژ گَ.» اَوی مِرُوی دَسته خو دِرِژ گِر و دَسته وی ساخ بو.


بله اَز نَهَ کَیف خوشِم، نه بَر خاطره هِنده گو اون نَرِحَت بون، بَلگو بَر خاطره هِنده گو نَرِحَتیا وَ گَهَشتَ تَوبَ گِرِنه. چون گو اَو نَرِحَتیا گو وَ کِشا بَر خاطره اِرادا خدا بو، گو وِسا ژه آلیه مَ چه ضَرَر نَگَهَشیتَ وَ.


بله هَگو نَحَقیا مَ حَق بونا خدا نیشان دِدَت، اَم دِبی چه بِژِن؟ اَم بِژِن خدا ظالِمَ گو غَضَبه مَ دِگَت؟ اَز بینا انسانا قِسَ دِگَم.


گو چه کَس نابی وه مَسَله دا راستا بِرایه خودا خطایه بِگَت و راستا حَریما بِرایه خودا طمعه بِگَت، چون گو خاده تُلا تواوی وان دِشدانَ دیه وَگَت، هَ وِسا گو مَ پِشتِر گُتَ وَ و مِجِد هُشدار دا وَ.


سَر اَونه گو اصرار هَنَ گُنَهه بِگَن، لاره همو کَسه بِگَ هَوار گو اَونه دی بِتِرسِن.


بله اَو حکمتا گو ژه آلیه سَریَ، پِش همو دِشدی دا پاکَ، پاشه صُلحه تینیت، آرامَ و نصیحته قَبول دِگَت، تِژی ژه رَحم و اِرمیشه قَنجَ و دور ژه فَرق و جُداتیه و ریایه یَ!


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite