Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Îbranî 2:10 - کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

10 چون گو وِسا گِیرهاتی بو گو خدا، گو هَییتیا همو دِشدی بُ وی و بِ واسِطا ویَ، بُ هِنده گو گَلَک گورا بِگَهَشِنیتَ شُکوه و جلاله، دِبی اَوه گو خیمه نجاتا وان دانا، بِ واسِطا زَجره، کامِل گَت.

Gade chapit la Kopi

Kurmanji Încîl

10 Li ber Xwedayê ku her tişt ji bo wî ye û pê çêbûye baştir bû ku pêşengê xelasiyê bi cefayan bigihanda tekûziyê, da ku wî gelek kur bigihandana rûmetê.

Gade chapit la Kopi

Peymana Nû (Încîl)

10 Belê hêja bû ku Xwedê, Yê ku her tişt bona Xwe eʼfirandîye û bi destê Xwe xwey dike Rʼêberê xilazbûna wan bi cefa kʼamil bikira, wekî gelek law tʼevî rʼûmeta Îsa bikirana.

Gade chapit la Kopi

Пәймана Ну (Инщил)

10 Бәле һежа бу кӧ Хԝәде, Йе кӧ һәр тьшт бона Хԝә әʼфьрандийә у бь дәсте Хԝә хԝәй дькә Рʼебәре хьлазбуна ԝан бь щәфа кʼамьл бькьра, ԝәки гәләк лаԝ тʼәви рʼумәта Иса бькьрана.

Gade chapit la Kopi




Îbranî 2:10
46 Referans Kwoze  

چون گو همو دِشد ژه وی، و بِ واسِطا وی، و بُ ویَ. شُکوه و جلال بیت بُ وی حَتا اَبَده. آمین.


وَرِن چاوه مَ عیسی بیت گو خیمه ایمانا وَ دِدانِت و ایمانا وَ کامِل دِگَت. هَمَن اَو عیسایه گو بَر خاطره وه خوشیا گو بَر وی هاته بو داناندِن، خاچ تحمل گِر، شَرما وه به چِنَ هَژمارت و نَهَ سَر آلیه راستَ تَخته پادشاهیا خدا رونِشتیَ.


هَمَن اَو جیه گو عیسی پِش مَدا، بَدَلا مَ چو ژُر؛ هَمَن اَوه گو حَتا اَبَده بویَ کاهینه مَزِن، له دَرَجا مِلْکیصِدِقه.


خدا اَو ژِلَل بِر و دانا سَر دَسته خو یه راسته و اَو گِرَ سَروَر و نجاتگَر گو فُرصَتا تَوبَ گِرِن و بَخشینا گُنَها بِدَتَ قَومه بنی اسرائیله.


و گُتَ وان: «وِسا هاتیَ نِویساندِن گو مسیحْ دِبی زَجره بِکِشیت و له رُژا سِیه ژه ناو مِریادا رابیت،


ما نابی مسیحْ زَجرا وان دِشدانَ بِکِشیت و پاشه بِگَهَشیتَ شُکوه و جلالا خو؟»


پاشه هِنده گو وَ بُ مدَتَگه گِم زَجر کِشا، خدایه تواوی لطفا، گو ناو مسیحْ دا اون گازی گِرِنَ بُ شُکوه و جلالا خو یا اَبَدی، بوخو دیه وَ دیسا آوا و طیگ و قاوَت گَت و دیه وَ دامَزِرِنیت.


بله بُ مَ تِنه یگ خدا هَیَ، آنی باب، گو همو دِشد ژه آلیه ویَ و بَر خاطره ویَ گو اَم هَنَ؛ و یگ خاده هَیَ، آنی عیسیْ مسیحْ، گو همو دِشد بِ واسِطا ویَ و بِ واسِطا ویَ گو اَم هَنَ.


چون گو شِریعَت، انسانا ناو ضعفه واندا، کِفش دِگَت گو بِبِنَ کاهینه مَزِن، بله کلاما وه سوندا گو پاشه شِریعَته هات، گور گو حَتا اَبَده کامِل بویَ، کِفش گِر.


گو نَهَ وِسا بِ واسِطا کلیسایه حکمتا جُرواجُرَ خدا سَر سَروَرا و خُدان قُدرَته ناو جیِت اَسمانی دا آشگَرا بیت.


«اَی خاده و خدایه مَ تِ لاییقی، گو شُکوه و جلال و حُرمَت و قُدرَت بُ تَ بِتَ پِشکِش گِرِن، چون گو تَ همو دِشد آفِراند، و بِ اِرادا تَ اَو هَنَ و هاتنَ آفِراندِن.»


بَجا اَز همو دِشدی بَر خاطره اَونه گو هاتنَ بِژارتِن تحمل دِگَم گو اَو ژی اَو نجاتا گو ناو مسیحْ عیسیْ دایَ، گَل شُکوه و جلالا اَبَدی بیننَ دَست.


وقته مسیحْ گو ژیانا وَ ناو ویدایَ، دووهار بیت، هِنگه اونه ژی گَل ویدا ناو شُکوه و جلاله دا دووهار بِن.


چون گو ناو مسیحْ عیسیْ دا، اون همو بِ واسِطا ایمانه، گوره خدانَ.


اَم همو بِ رویه به چارشَف، بینا بَرخودانا نَینوگه، دِبَرخودَنَ شُکوه و جلالا خاده، اَم هَ بینا اَو شِکله گو نَینوگه دا دِبینِن، ژه شُکوه و جلالَگه بُ شُکوه و جلالَگه مَزِنتِر عوض دِبِن. چون گو اَوَ ژه آلیه خاده تِت، هَمَن اَو خاده گو رِحَ.


مِرُو چه دِگاریت بِژیت هَگو خدا بِ وه شُله عَظمَتا شُکوه و جلالا خو بِ آمانه رَحمه بِدَتَ ناسین، اَو آمانه گو اَوی پِشتِر بُ شُکوه و جلاله حاضِر گِرِنَ؟


وَ کانیا ژیانه گُشت، هَمَن اَوه گو خدا اَو ژه ناو مِریادا راگِر. اَم شاهِده وه یگِنَ.


پاشه وه یگه مِن بَرخودا، ایجا، جَماعَتَگه عَظیم گو چه کَسه نَدِگاری وان بِهَژمِریت، ژه هر مِلَتَگه، ژه تواوی طایفا و قَوما و اَزمانا، حُضورا وه تَختی و وی بَرخِگه دا راوَستا بون، عبایه سِپی بَ واندا بو و چِقِلِت دارا خُرمه دَسته واندا بو،


اَز گو بوخو ژه رِدین سِپیه کلیسایه مَ و شاهِده زَجره مسیحِم و هَ وِسا ژی ناو وه شُکوه و جلالا گو قِرارَ زو آشگَرا بیت دا شِریگِم، رِدین سِپیه کلیسایه گو ناو وَدانَ نصیحت دِگَم گو:


سَر وان آشگَرا بو گو اَوان نه بوخو بَلگو بُ وَ خِذمَت دِگِرِن، وقته گو راستا هِندَ دِشدا قِسَ دِگِرِن گو نَهَ اون راستا وان دِشدادا ژه اَونه گو وه خَبَرا خوش بُ وَ وَعظ دِگَن دا دِبیهیسِن. ژه اَونه گو بِ واسِطا رِحا مُقدسا خدا گو ژه اَسمانی هاتیَ رِگِرِن، اَو خَبَرا خوش بُ وَ وَعظ دِگَن. حتا میلیاکَتا ژی داخازیا دیتِنا وان دِشدانَ هَنَ.


چون گو بَراستی گِیرهاتی بو گو مَ کاهینَگه مَزِنَ وِسا هَبیت. کاهینَگ گو، مُقدسَ، به گُنَهَ، پاکَ، جُدا ژه گُنَهکارایَ و ژِلَلتِر ژه اَسمانا هاتیَ بِرِن.


گو وِسا، زَمانِت پاشوَقتیه دا، زِدَتیا لطفا خو یا به حد، بِ وه مِهربانیا گو ناو مسیحْ عیسیْ دا راستا مَدا هَیَ، نیشان دَت.


خادیه قادرَ مطلق دِبِژیت: «اَزه بُ وَ باب بِم و اونه بُ مِن گور و گِج بِن.»


تواوی اَو دِشدَنَ ژه آلیه خدانَ، هَمَن اَو خدایه گو بِ واسِطا مسیحْ اَم گَل خودا پِگ اینان و خِذمَتا پِگ ایناندِنه سِپاردَ مَ؛


چون گو اَو زَجره گوشگَ گو دِچِن و دَرباز دِبِن، بُ مَ شُکوه و جلالَگه اَبَدی حاضِر دِگَن گو گَل وان زَجرانَ نایِتَ مقایسَ گِرِن.


بَلگو اَم راستا حکمتَگه سِرّی و وَشارتیَ خدا قِسَ دِگَن، گو خدا اَو پِش زَمانادا، بُ شُکوه و جلالا مَ کِفش گِر.


وقته عیسی شَراب طام گِر، گُت:«خُلاص بو.» و سَره خو خار گِر و رِحا خو تسلیم گِر.


و نه تِنه بَر خاطره مِلَتی، بَلگو بَر خاطره هِنده گو زارویِت خدا گو پَلاتَیینَ، خِر گَت و بِگَتَ یگ.


عیسی گُتَ وان: «هَرِن و بِژِنَ اَوه رُوی: ”ایرو و سِبه اَزه اَجنا دَرخینِمَ دَروَ و اَزه شفایه بِدَمَ خلقه و رُژا سِیه اَزه شُلا خو خُلاص گَم.


«شُکوه و جلال بُ خدا ناو عَرشه اَسمانا، و آشتی و سِلامتی بُ وان مِرُوه سَر رویه عَردی گو خدا ژه وان راضیَ.»


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite