Me la bičhavav pro bijedevleskro narodos, pre mire manuša, save man choľaren; prikazinav lake, hoj len te zňičinel a te občorarel a hoj pal lende te uštarel sar pal e čik pro uľici.
Tu, Sancheribona, pal oda na šunďal? Me ada pripravinavas čirlastar, anglo but berš oda diňom avri a akana kerav, hoj pes oda te ačhel. Me tut diňom zor, hoj te zňičines o ohradzimen fori, hoj lendar te na ačhel ňič, ča kopa bara.
Me prikazinďom mire avrikidle slugaďenge, a vičinďom mire maribnaskre hrďinen, save radisaľon mira slavatar, hoj te maren olen, pre kaste som choľamen.
Vašoda akana dža pro Amaleka a zňičin len savoreha, so len hin. Ma muk ňikas ode te dživel, ale murdar savoren: le muršen le džuvľijen, le čhavoren the olen, so pijen o koľin, the le gurumňen, le bakren, le ťaven the le somaren!‘ “