Adi rat ačh te sovel kade. Tosara dikhaha, či oda manuš tut kamela te cinel avri. Te kamela, mi kerel oda. Ale te na kamela, dav tut lav, avke sar o RAJ dživel, hoj kerava oda me. Pašľuv tuke kade dži tosara.“
Ale te peske la lakro šogoris na kamela te lel romňake, oj mušinela te džal paš e brana le foroskri a te phenel ode le vodcenge: ‚Mire romeskro phral man na kamel romňake, hoj te doľikerel o nav le phraleskro andro Izrael. Na kamel mange te kerel oda, so mušinel sar šogoris.‘
e šogorkiňa avela paš leste, anglo jakha le vodcengre leske čhivela tele jekh sandalka pal o pindro, čhungarela leske andro muj a phenela: ‚Avke pes mi ačhel ole muršeske, savo na kamel te del potomkos peskre phrales.‘
Akor e Noemi phenďa peskra borake: „O RAJ, savo na bisterel aňi pro džide, aňi pro mule, mi požehňinel le Boaz!“ A mek phenďa: „Oda murš hino amenge famelija. Ov hino jekh olendar, kas hin pravos te cinel avri amaro ďeďictvos.“
Ov latar phučľa: „Ko tu sal?“ „Me som tiri služka e Rut,“ odphenďa leske. „Vašoda, hoj mange sal famelija, so mange hin igen pašes, a hin tut pravos man te cinel avri, mangav tut, ochraňin man.“