3 سهبارهت به ڕۆڵهكهی كه بهگوێرهی جهسته له نهوهی داوید پهیدابوو،
3 سەبارەت بە کوڕەکەی کە بە جەستە لە نەوەی داود بوو،
ئهمه پهرتووكی ڕهچهڵهكی ئیشۆعی مهسیح، ڕۆڵهی داوید، ڕۆڵهی ئهوڕاههمه:
بهڵام كه پڕی زهمانه داهات، خودا ڕۆڵهی خۆی نارد، له كچێک لهدایكبوو، له سایهی تهورات لهدایكبوو،
وشهكهش بووه جهسته و له نێوماندا نیشتهجێ بوو. شكۆی ئهومان بینی، وهک شكۆی تاقانهیهک له باوكهوه، پڕ له بهخشش و ڕهوا.
نهتنیئێل وهڵامی دایهوه و پێی وت: “ڕابی، تۆ ڕۆڵهی خودایت! تۆ پاشای ئیسڕائیلیت!”
فریشتهكه وهڵامی دایهوه و پێی فهرموو: “ڕووحی پارسا دێته سهرت و هێزی ههرهبهرز سایهت دهبێت. بۆیه ئهو پارسایهی لێت دهبێت به ڕۆڵهی خودا ناودهبردرێت.
من فهرمانی پهروهردگارتان پێ ڕادهگهیهنم: پێی وتم: “تۆ ڕۆڵهی منی، من ئهمڕۆ بوومه باوكت.
بۆ چاوهڕوانیی ڕۆڵهكهی له ئاسمان، ئهوهی لهنێو مردووان ههستاندیهوه، ئیشۆع، ئهوهی له تووڕهیی داهاتوو دهربازمان دهكات.
باوكانیش هی ئهوانن و مهسیحیش بهگوێرهی جهسته لهوانهوه هاتووه، ئهوهی له سهرووی ههمووانه، تاههتایه خوداوهندێكی پیرۆزه! ئامین.
تۆما وهڵامی دایهوه و پێی وت: “ئهی پهروهردگار و خوداوهندم!”
من و باوک یهكین”.
یاقوو باوكی یۆسپی مێردی مهریهمه، وا ئیشۆعی لێبوو، كه به مهسیح ناودهبردرێت.
یادی ئیشۆعی مهسیح بكه، ههستاوهی نێو مردووان، له نهوهی داویده، بهگوێرهی ئینجیلهكهم،
خودا سهرڕاسته، ئهوهی بههۆیهوه بۆ هاوبهشی كردنی ڕۆڵهكهی بانگكراون، ئیشۆعی مهسیحی پهروهردگارمان.
ئهویش كه پێغهمبهر بوو، دهیزانی خودا به سوێند، سوێندی بۆ خواردووه كه له بهرههمی پشتی ئهو بهپێی جهسته مهسیح لهسهر تهختهكهی دادهنیشێت.
بهڵام ئهمانهی نووسراون تاكو باوهڕ بهێنن كه ئیشۆع مهسیحه، ڕۆڵهی خودایه، تاكو به باوهڕهێنان به ناوی ئهو ژیانتان ههبێت.
چۆن ئهوهی كه باوک پارسای كردووه و بۆ جیهانی ناردووه دهڵێن: كفر دهكات، چونكه وتم: ڕۆڵهی خودام؟
ڕهوا ڕهواتان پێ دهڵێم: كاتێک دێت كه ئێستایه، كاتێک مردووان دهنگی ڕۆڵهی خودا دهبیستن، گوێگرانیش دهژین.
شاخی ڕزگاریمانی ههستاندهوه، له ماڵی داویدی ڕۆڵهی،
پشتی به خودا بهست، با ئێستا ڕزگاری بكات، ئهگهر ئهمی دهوێت! چونكه وتی: من ڕۆڵهی خودام!”.
بهڵام ئیشۆع بێدهنگ بوو. جا كاهینانی باڵا وهڵامی دایهوه وپێی وت: “سوێندت دهدهم به خودای زیندوو، پێمان بڵێ، تۆ مهسیحهكهی، ڕۆڵهی خودا؟”.
ژنێكی كهنعانی خهڵكی ئهو دهڤهره، دهرچوو و هاواری بۆ كرد و دهیووت: “گهورهم، ڕۆڵهی داوید، بهزهییت پێمدا بێتهوه! كچهكهم زۆر بهخراپی شێت بووه”.
كۆمهڵانهكه ههموو سهرسام بوون و وتیان: “دهبێ ئهمه ڕۆڵهی داوید بێت؟”
كه ئیشۆع بهوێدا دهڕۆیشت، دوو نابینا دوای كهوتن، هاواریان دهكرد و دهیانووت: “بهزهییت پێماندا بێتهوه ڕۆڵهی داوید!”.
دهنگێكیش له ئاسمانانهوه فهرمووی: “ئهمهیه ڕۆڵهی خۆشهویستم، كه پێی دڵشادم”.
ئیشهی باوكی داویدی پاشا بوو. داوید باوكی شلیمون بوو لهو ژنهی هی ئوورییا بوو،
بۆ فریشتهی وارگهی تیئۆتیڕا، بنووسه: “ڕۆڵهی خودا، ئهوهی چاوهكانی وهک گڕی ئاگره و پێیهكانی وهک مسی خاوێنه، دهفهرمووێ:
چهواشهكاری زۆر هاتوونهته جیهان و دان نانێن ئیشۆعی مهسیح له جهستهدا هاتووه. ئهمانه چهواشهكار و دژه مهسیحن.
دهشزانین كهوا ڕۆڵهی خودا هات و چاوی كردینهوه تاكو ڕهوا بناسین. ئێمهش له ڕهواداین، له ڕۆڵهكهی، ئیشۆعی مهسیح. ئهو خوداوهندی ڕاستهقینه و ژیانی جاویدانیه.
كێیه جیهان دهبهزێنێت؟ تهنها ئهو كهسهی باوهڕی ههیه كه ئیشۆع ڕۆڵهی خودایه.
ههر كهسێک باوهڕی ههبێت كه ئیشۆع مهسیحهكهیه، ئهوه له خوداوه لهدایكبووه. ههر كهسێک باوكهكهی خۆشبووێ، ئهوهشی خۆشدهوێت كه لێی لهدایكبووه.
ئهوهی دان بنێت كهوا ئیشۆع ڕۆڵهی خودایه، خودا لهودا جێگیر دهبێت و ئهویش له خودا.
ئهمهش ڕاسپاردهكهیهتی: باوهڕمان به ناوی ئیشۆعی مهسیحی ڕۆڵهكهی ههبێت و یهكتریمان خۆشبووێ، وهک ڕایسپاردووین.
ئهوهی گوناه بكات له ئیبلیسه، چونكه ئیبلیس له سهرهتاوه گوناهی كردهوه. ڕۆڵهی خودا بۆ ئهمه دهركهوت، تاكو كارهكانی ئیبلیس ههڵبوهشێنێهوه.
ئهوهی بینیمان و بیستمان پێتانی ڕادهگهیێنین، تاكو ئێوهش لهگهڵمان هاوبهشیتان ههبێت. هاوبهشی ئێمهش لهگهڵ باوک و ڕۆڵهكهیهتی، ئیشۆعی مهسیح.
به دانپیانانی گشتی، نهێنیی خوداناسی مهزنه: خودا له لهشدا دهركهوت، له ڕووحدا پاكانهی كرا، لهلایهن فریشتهكانهوه بینرا، لهنێو نهتهوهكان ڕاگهیهندرا، له جیهاندا باوهڕی پێ هێنرا، له شكۆمهندی بهرزكرایهوه.
چونكه خودا، ئهوهی به ڕووحم دهیپهرستم له موژدهی ڕۆڵهكهیدا، گهواهیدهری منه چۆن بێ بڕانهوه یادتان دهكهم و
یهكسهر له كهنیشتهكاندا بانگهوازی مهسیحی كرد، كه “ئهمه ڕۆڵهی خودایه”.
كاتێ به ڕێگاوه بوون، گهیشتنه سهر ئاوێک، خهساوهكه وتی: “ئهوه ئاوه، چی ڕێم لێ دهگرێت عهماد بكرێم؟”
خوداوهندی ئهوڕاههم و ئسخهق و یاقوو، خوداوهندی باوكانمان، ئیشۆعی ڕۆڵهی خۆی شكۆدار كرد، ئهوهی ئێوه ڕادهستتان كرد و لهبهردهم پیڵاتوس نكۆڵیتان لێكرد، كه بڕیاری دابوو بهریبدات.
ئایا سیپارهكه نافهرمووێت، مهسیح له ڕهچهڵهكی داوید و له بێتلخمهوه دێت، گوندهكهی داویدی لێبوو؟”
خۆم بینیم و گهواهیم دا كه ئهمه ڕۆڵهی خودایه”.
ئیتر چی بڵێین، ئهوڕاههمی باوكمان بهگوێرهی جهسته چی پهیداكرد؟
خۆزگه خۆم نهفرهتم لێ بكرابایه و له مهسیح بێبهش بوومایه، له پێناوی برایانم، خزمانم بهگوێرهی جهسته،
بڕواننه ئیسڕائیل كه بهگوێرهی جهستهیه: ئایا ئهوانهی قوربانی دهخۆن له قوربانگادا هاوبهش نین؟
چونكه خودا یهكه و یهک نێوانگر لهنێوان خودا و مرۆڤدایه، ئیشۆعی مهسیحی مرۆڤ،