2 “تا كهی به ستهم دادوهری دهكهن، لایهنگری بهدكاران دهكهن؟ سیلاه.
2 «هەتا کەی بە ناڕەوایی دادوەری دەکەن، لایەنگری بەدکاران دەکەن؟
بهڵام ئهوانهی به گهوره پیاو دادهنران ههرچییهک بن، بهلای منهوه گرنگ نییه، چونكه خودا تهماشای ڕواڵهتی مرۆڤ ناكات ئهوان هیچیان بۆ پهیامهكهم زیاد نهكرد.
تا كهی هێڕش دهبهنه سهر مرۆڤێک؟ ئایا ههمووتان وهک دیوارێكی لار دهیڕوخێنن، وهک دیوارێكی داڕووخاو!
جا ئیشۆع وهڵامی دایهوه و فهرمووی: “ئهی نهوهی بێباوهڕ و چهوت، تا كهی لهگهڵتان بم؟ تا كهی بهرگهتان بگرم؟ بیهێننه ئێره بۆ لام!”.