5 لێی پرسین: “چهند نانتان پێیه؟” وتیان: “حهوت”.
5 لێی پرسین: «چەند نانتان پێیە؟» گوتیان: «حەوت.»
پێی فهرموون: “ئێوه شتێكیان بدهنێ با بیخۆن”. وهڵامیان دایهوه: “له پێنج نان و دوو ماسی زیاترمان نییه، مهگهر بڕۆین بۆ ههموو گهلهكه نان بكڕین”.
ئهویش پێی فهرموون: “چهند نانتان پێیه؟ بڕۆن ببینن”. كه زانییان وتیان: “پێنج لهگهڵ دوو ماسی”.
ئیشۆعیش پێی فهرموون: “چهند نانتان پێیه؟” وتیان: “حهوت، لهگهڵ چهند ماسییهكی بچكۆڵه”.
قوتابییهكانی وهڵامیان دایهوه: “كێ دهتوانێت لهم چۆڵهوانییه تێرنانی ئهمانه بكات؟”
جا فهرمانی دا خهڵكهكه لهسهر زهوی دانیشن. حهوت نانهكهی برد و سوپاسی كرد و لهتیكردن و دایه قوتابییهكانی تاكو دابهشی بكهن، ئهوانیش بهسهر كۆمهڵهكهدا دابهشیان كرد.