44 ئهگهر داوید پێی بڵێ پهروهردگار، ئیتر چۆن ڕۆڵهی ئهوه؟”.
44 ئەوەتا داود پێی دەڵێ ”خاوەن شکۆ“، ئیتر چۆن دەبێتە کوڕی؟»
“من ئیشۆعم، فریشتهكهی خۆم نارد تاكو بهم شتانه گهواهیی بۆ وارگهكان بدهم. من له ڕهگ و نهوهی داویدم، ههسارهی پرشنگداری بهیانی”.
به دانپیانانی گشتی، نهێنیی خوداناسی مهزنه: خودا له لهشدا دهركهوت، له ڕووحدا پاكانهی كرا، لهلایهن فریشتهكانهوه بینرا، لهنێو نهتهوهكان ڕاگهیهندرا، له جیهاندا باوهڕی پێ هێنرا، له شكۆمهندی بهرزكرایهوه.
بهڵام كه پڕی زهمانه داهات، خودا ڕۆڵهی خۆی نارد، له كچێک لهدایكبوو، له سایهی تهورات لهدایكبوو،
باوكانیش هی ئهوانن و مهسیحیش بهگوێرهی جهسته لهوانهوه هاتووه، ئهوهی له سهرووی ههمووانه، تاههتایه خوداوهندێكی پیرۆزه! ئامین.
ئهمڕۆ له شاری داوید ڕزگاریدهرێكتان بۆ لهدایكبوو، مهسیحی پهروهردگاره.
{ئهوهتا پاكیزهكه دووگیان دهبێت و كوڕێكی دهبێت، به عیممانوئێل ناو دهبرێت}. واتا: خودا لهگهڵماندایه.
تاكو دوژمنانت بخهمه ژیر پێت}.
كاتێ ههموو گهل گوێیان دهگرت، به قوتابییهكانی فهرموو: