14 “شكۆ بۆ خودا له بهرزایی، لهسهر زهویش ئاشتی، بۆ خهڵكیش شادی”.
14 «شکۆ بۆ خودا لە ئاسمان، لەسەر زەویش ئاشتی بۆ ئەوانەی جێی ڕەزامەندی ئەون.»
كهواته، لهبهر ئهوهی به باوهڕ بێتاوان كراوین، بههۆی ئیشۆعی مهسیحی پهروهردگارمان لهگهڵ خودا ئاشتیمان ههیه،
“پیرۆزه ئهو پاشایهی به ناوی پهروهردگارهوه دێت! ئاشتی له ئاسمان و شكۆ له بهرزایی!”
به ئهو ههمووان لهگهڵ خۆیدا ئاشت بكاتهوه، ئاشتی بنێتهوه به خوێنی خاچهكهی، ئهگهر لهسهر زهوی بێت یان له ئاسمانان.
تاكو ڕۆشنای ئهوانه بكاتهوه كه له تاریكی و له سێبهری مهرگدا دانیشتوون، بۆ ئهوهی پێیهكانمان به ڕێگای ئاشتیدا ئاشنا بكات”.
ههموو ئافریدهیهكی ئاسمان و سهر زهوی و ژێر زهوی و نێو دهریاش، ههر ئهوهی تیایاندایه، بیستم دهیانووت: “ستایش و ڕێز و شكۆ و دهسهڵات، بۆ دانیشتووی سهر تهخت و كاوڕهكه بێت، تاههتایه!”
ئهو وشهیهی بۆ نهوهی ئیسڕائیلی نارد، موژدهی ئاشتییه به ئیشۆعی مهسیح، ئهوهی پهروهردگاری ههمووانه.
من لهسهر زهوی شكۆدارم كردیت، ئهو كارهی پێت دابووم بیكهم تهواوم كرد.
ئیشۆعی مهسیحی پهروهردگارمان خۆی لهگهڵ خودای باوكمان، ئهوهی خۆشیویستین و دڵنهواییهكی جاویدانی و هیوایهكی باشی به بهخشش پێداین،
ههروهها ههموو زمانێک دان بنێت كه ئیشۆعی مهسیح پهروهردگاره، بۆ شكۆی خودای باوک.
ڕووحی پارسا له شێوهی جهسته وهک كۆترێک لهسهری نیشتهوه، دهنگێک له ئاسمانهوه هات و فهرمووی: “تۆ ڕۆڵهی خۆشهویستمی، به تۆوه دڵشادم”.
ئهو كۆمهڵانهی وا له پێشی دهڕۆیشتن و ئهوانهش كه دوای كهوتبوون، هاواریان دهكرد: “هۆشانا بۆ ڕۆڵهی داوید! پیرۆزه ئهوهی به ناوی پهروهردگارهوه دێت! هۆشانا له بهرزایی!”
نهێنی خواستی خۆی پێ ناساندین، بهگوێرهی خۆشحاڵی خۆی كه مهبهستی بوو،
بۆ ستایشكردنی شكۆی بهخششهكهی كه له خۆشهویستهكهیدا پێمانی بهخشیوه،
چونكه خودا خۆی له ئێوهدا كاردهكات تاكو بتانهوێت و كار بكهن بۆ ڕهزامهندی ئهو.
تاكو له ڕۆژگاری داهاتوو دهوڵهمهندی بهخششی بێ سنووری خۆیمان به نیانی له ئیشۆعی مهسیحدا بۆ دهربخات.
خودا كه دهوڵهمهنده له میهرهبانی، لهبهر ئهو خۆشویستنه مهزنهی كه خۆشیویستین،
ئاشتیتان بۆ بهجێ دههێڵم، ئاشتیی خۆمتان دهدهمێ. ئهوهی من دهتاندهمێ وهک ئهوه نییه كه جیهان دهیدات. دڵتان نهشڵهژێت و مهترسن.
چونكه خودا وهها جیهانی خۆشویست، تهنانهت ڕۆڵه تاقانهكهی بهختكرد، تاكو ههر كهسێک باوهڕی پێ بهێنێت لهناونهچێت، بهڵكو ژیانی جاویدانیی ههبێت.
له پڕێكدا لهگهڵ فریشتهكه كۆمهڵێک لهشكری ئاسمانی دهركهوت و ستایشی خودایان دهكرد و دهیانفهرموو:
كاتێ فریشتهكان بهرهو ئاسمان بهجێیان هێشتن، شوانهكان به یهكتریان وت: “با ئێستا بڕۆینه بێتلخم و ئهم شتهی ڕوویداوه ببینین كه پهروهردگار پێی ڕاگهیاندین”.