42 ئیشۆعیش پێی فهرموو: “ببینه، باوهڕت چاكیكردیتهوه”.
42 عیساش پێی فەرموو: «ببینە، باوەڕەکەت تۆی چاککردەوە.»
ئینجا پێی فهرموو: “ههسته و بڕۆ، باوهڕت ڕزگاری كردیت”.
ئیشۆعیش پێی فهرموو: “متمانهت ههبێ كچم، باوهڕت چاكیكردیتهوه، به ئاشتی بڕۆ”.
ئیشۆعیش دهستی درێژ كرد و دهستی لێی دا، فهرمووی: “دهمهوێ، بێگهرد ببهوه!” یهكسهر له گولیهكهی بێگهرد بووهوه.
ئیشۆع به ژنهكهی فهرموو: “باوهڕت ڕزگاری كردیت. به ئاشتی بڕۆ”.
ئیشۆع ئاوڕی دایهوه، بینی و فهرمووی: “كچم دڵنیابه، باوهڕت چاكیكردیتهوه”. ژنهكه دهستبهجێ چاكبووهوه.
وشهی خۆی نارد و چاكی كردنهوه. له فهوتان دهربازی كردن.
ئینجا ئیشۆع وهڵامی دایهوه و پێی فهرموو: “خانم، باوهڕی تۆ مهزنه! ئهوهی داوای دهكهیت با بۆت ببێت”. لهو كاتهوه كچهكهی چاكبووهوه.
چونكه كه فهرمووی، پهیدا بوو. فهرمانی دا، بوو.
فهرمووی “چیت دهوێ بۆت بكهم؟” وتی: “گهورهم، ببینم!”.