5 كاتێ دۆزییهوهش، به خۆشییهوه دهیخاته سهر شانی و
5 کاتێک دۆزییەوە بە خۆشییەوە دەیخاتە سەر شانی و
بڕوانینه ئیشۆع، پێشڕهو و تهواوكاری باوهڕمان، ئهوهی له پێناوی ئهو شادییهی لهپێشی دانرابوو، بهرگهی خاچی گرت و شهرمهزاری به سووک وهرگرت، جا له لای ڕاستی تهختی خودا دانیشت.
ئیشۆعیش پێی فهرموو: “ئهمڕۆ ڕزگاری بۆ ئهم ماڵه هات، لهبهرئهوهی ئهمیش ڕۆڵهی ئهوڕاههمه.
ئیشۆع پێی فهرموو: “ڕهوات پێ دهڵێم: ئهمڕۆ لهگهڵ من له بهههشتدا دهبیت”.
بهڵام پێویسته دڵخۆش و شاد بین، چونكه ئهم برایهت مردوو بوو و زیندووبووهوه، ونببوو و دۆزرایهوه”.
ئێوه كه به هێزی خودا پاسهوانی كراون، به باوهڕ، بۆ ئهو ڕزگارییهی كه ئامادهیه له پایانی زهمانه ڕابگهیهندرێ.
له داوی شهیتان هۆشیان بهخۆیاندا بێتهوه، ئهوهی بۆ خواستی خۆی بهندی كردن.
چونكه تهنها به قسه ئینجیلمان بۆ نههێنان، بهڵكو به هێز و به ڕووحی پارسا و به دڵنیایی زۆر، وهک دهزانن له پێناوی ئێوه لهنێوانتاندا چ جۆره كهسێک بووین.
منیش بۆی بوومه ڕاژهوان، بهگوێرهی بهخشینی بهخششی خودا پێم درا، بهگوێرهی كرداری هێزهكهی.
چونكه ئێمه دهستكردی ئهوین، له ئیشۆعی مهسیحدا بۆ چاكهكاری ئافریدهین، ئهوهی خودا پێشتر ئامادهی كردووه تاكو به ئهنجامی بگهیهنین.
ئهم شتانهم پێ وتن تاكو شادیی منتان تێدابێت و شادیتان به بتهواوی بێت.
“كامهتان ئهگهر سهد كاوڕی ههبێت و دانهیهكی لێ ون بێت، ئایا نهوهد و نۆكه له دهشت بهجێ ناهێڵێت و بهدوای ونبووهكهدا ناچێت تاكو دهیدۆزێتهوه؟
دێتهوه ماڵ، هاوڕێ و دراوسێیهكان بانگ دهكات و پێیان دهڵێت: لهگهڵم دڵشادبن! كاوڕه ونبووهكهم دۆزییهوه!.