43 ئهمهم لهكوێ بوو، دایكی پهروهردگارم بێته لام؟
43 بۆ من کێم تاکو دایکی گەورەکەم بێت بۆ لام؟
تۆما وهڵامی دایهوه و پێی وت: “ئهی پهروهردگار و خوداوهندم!”
هیچ شتێک به خۆپهرستی و لووتبهرزی مهكهن، بهڵكو به خاكسارییهوه یهكتری له خۆتان به باشتر بزانن.
ئهمڕۆ له شاری داوید ڕزگاریدهرێكتان بۆ لهدایكبوو، مهسیحی پهروهردگاره.
پهروهردگار به پهروهردگارمی فهرموو: “له دهستهڕاستم دانیشه. تاكو دوژمنانت بخهمه تهختهپێ بۆ پێیهكانت”.
لهمهش زیاتر لهبهر بهرزیی ناسینی ئیشۆعی مهسیحی پهروهردگارم ههموو شتێک به زیان دهزانم، كه له پێناوی ههموو شتێكم دۆڕاند و به خاشاكی دهزانم، تاكو مهسیح ببهمهوه و
ئێوه به ڕابی و گهوره بانگم دهكهن و ڕاست دهكهن، چونكه وام.
لهبهر ئهوه خۆم دانهنا كه شایانی ئهوه بم بێمه لات. بهڵام وشهیهک بفهرموو، ڕاژهوانهكهم چاكدهبێتهوه.
بهڵام یوخهننهن نهیهێشت و فهرمووی: “من پێویستیمه لهسهر دهستی تۆ عهماد بكرێم، كهچی تۆ دێیت بۆ لای من؟”
له كاتێک كه قسهی بۆ كۆمهڵانهكه دهكرد، دایک و برایانی له دهرهوه ڕاوهستابوون، داوایان دهكرد لهگهڵی بدوێن.
به دهنگێكی مهزن هاواری كرد و وتی: “لهنێو ژناندا داڕشتكراویت، بهرههمی سكت پیرۆزه!
ئهوهتا ههركه دهنگی سڵاوهكهت بهر گوێم كهوت، كۆرپهلهكه له خۆشیدا له سكم ههڵبهزییهوه.