22 “ئهوهی هیچ گوناهێكی نهكردبوو، فێڵی لهسهر زاری نهبوو”.
22 ﴿ئەوەی هیچ گوناهێکی نەکردبوو، فڕوفێڵی لەسەر زار نەبوو.﴾
چونكه كاهینی باڵایهكمان نییه كه نهتوانێ سكی به لاوازییهكانمان بسووتێ، بهڵكو وهكو ئێمه له ههموو شتێک تاقی كراوهتهوه، بهڵام بێ گوناه.
چونكه ئهوهی گوناهی نهدهناسی خودا له پێناوی ئێمه كردییه گوناه، تاكو له ئهودا ببینه بێتاوانیی خودا.
دهزانن ئهو دهركهوتووه تاكو گوناه لابدات، خۆی گوناهی تێدا نییه.
درۆ له دهمیاندا نادۆزرێتهوه، له بهردهم تهختی خودا گلهییان لهسهر نییه.
ڕۆڵهكانم، ئهمانهتان بۆ دهنووسم تاكو گوناه نهكهن. ئهگهر یهكێک گوناهی كرد، ئهوا لهلای باوک داكۆكیكارمان ههیه ئیشۆعی مهسیحی بێتاوان.
مهسیحیش جارێک پێشكهش كرا، تاكو گوناهی زۆر كهس ههڵبگرێت. بێ گوناهیش دهردهكهوێتهوه بۆ ڕزگاریی ئهوانهی چاوهڕێی دهكهن.
سزای ئێمه دادپهروهرانهیه، له جیاتی كردارمانه وهریدهگرین، بهڵام ئهمه هیچ شتێكی ناشیاوی نهكردووه”.
كامهتان دهتوانێت گوناهێكم لهسهر بسهلمێنێ؟ جا ئهگهر ڕهوا دهڵێم، بۆچی باوهڕم پێ ناهێنن؟
ئیشۆع نهتنیئێلی بینی بۆ لای دێت، دهربارهی فهرمووی: “ئهوهتا ئیسڕائیلهكی ڕهوایه كه فێڵی تێدا نییه”
كاتێ سهرپهلهكه ئهم شتانهی بینی كه ڕوویدا، خودای شكۆدار كرد، وتی: “به ڕاستی ئهم پیاوه بێتاوان بوو!”.
كاتێ لهسهر تهختی دادگایی دانیشتبوو، ژنهكهی ههواڵی بۆ نارد و وتی: “نهكهی شتێک لهو بێتاوانه بكهی، چونكه ئهمڕۆ له خهوندا لهبهر ئهو زۆر ئازارم چێژتووه”.
وتی: “گوناهم كرد كه خوێنێكی بێتاوانم ڕادهست كرد”. وتیان: “به ئێمه چی؟ خۆت دهزانیت!”
زمانت له خراپه بپارێزه و لێوهكانت له فێڵ.