9 Fasell froit mei hatz sich, un mei sayl is froh, even mei leib haldsht du aus di kfoah.
Nau dann, is mei hatz froh, un ich binn fraylich. Ich zayl roowa in hofning,
so es ich lohb singa kann zu diah, un brauch nett shtill sei. Oh Hah, mei Gott, ich vill dich danka fa'immah.
Vekk uf, mei sayl; vekk uf, psaltah un harf! Ich zayl ufvekka eb dawk.
Mei hatz is shtandhaftich, oh Gott, ich zayl singa un dich lohva. Vekk uf, mei sayl!
Di dohda funn unsah leit zayla viddah layva, iahra leivah shtayn viddah uf. Vekket uf un singet mitt frayt, diah es unnich em shtawb leiyet. Dei dau is vi da meiya-dau uf di eaht, un di eaht bringd awl iahra dohdi raus.
Da gottlohs bringd sei ayknah nunnah-fall bei's evil es eah dutt, avvah even im doht sinn di gerechta gedrohsht.
Avvah du, Daniel, gay dei vayk biss an's end. No zaylsht du roo havva biss du ufshtaysht un dei eahbshaft griksht am end funn di dawwa.”