21 “Denk an dee sacha, oh Jakob un Israel, fa du bisht mei gnecht. Ich habb dich kshaffa, un du bisht mei gnecht. Ich zayl dich nett fagessa, oh Israel.
Even vann ich si ausnannah kshtroit habb unnich anri leit, doch doon si an mich denka in lendah veit ab. Si un iahra kinnah bleiva levendich, un kumma viddah zrikk.
Avvah nau, dess is vass da Hah sawkt, deah es dich kshaffa hott, oh Jakob, deah es dich gmacht hott, oh Israel: “Feich dich nett, fa ich habb dich frei gmacht; ich habb dich groofa bei deim nohma, du bisht mei.
Gevvet yusht acht un heedet eiyah sayl goot, so es diah nett di sacha fagesset es eiyah awwa ksenna henn, so es si nett eiyah hatza falossa eiyah layva lang. Sawwet si zu eiyah kinnah un kinds-kinnah.
Vann di nesht drukka sinn brecha si ab, un di veibsleit kumma un macha feiyah mitt'na. Fa dess is en leit es sacha nett fashtayn, so zayld sellah es si gmacht hott kenn bamhatzichkeit havva, un sellah es si kshaffa hott zayld nett gnaydich sei zu eena.
Favass shvetzet diah, oh Jakob, un faglawwet eich, oh Israel, un sawwet, “Mei vayk is fashtekkeld fumm Hah, mei Gott is nett bekimmaht veyyich mei recht”?