Froiyet eich, oh heida, ivvah sei leit, fa eah dutt's bloot funn sei gnechta auseeva, un betzawld sei feinda zrikk, un eah reinicht's land funn sei leit iahra sinda.
Un's Vatt is flaysh vadda, un hott unnich uns glaybt. Miah henn sei hallichkeit ksenna, foll mitt gnawt un voahheit. Dess voah di hallichkeit fumm Faddah sei aynsishtah Sohn.
un funn Jesus Christus, deah vo en voah zeiknis gebt; deah vo da eahsht-geboahra is funn di dohda, un vo ivvah di kaynicha funn di eaht is. Zu eem vo uns leeb katt hott, un uns gvesha hott funn unsah sinda mitt sei bloot.
Fa Gott hott di veld so leeb katt es eah sei aynsishtah geboahranah Sohn gevva hott, so es awl dee vo an een glawva, nett faloahra gay sella, avvah sella ayvich layva havva.
Fa zu vels funn di engel hott Gott selayva ksawt, “Du bisht mei Sohn, heit habb ich dich gezeikt”? Adda viddah, “Ich zayl sei Faddah sei, un eah soll mei Sohn sei”?