2 און זי איז מעוברת און שרייט פון ווייען און שמארצן (גייענדיק) צו קינד.
און איר וויידל ציט אראפ א דריט חלק פון די שטערן פון הימל, און האט זיי געשליידערט אויף דער ערד; און די שלאנג האט זיך געשטעלט פאר דער פרוי, וועלכע האט געהאלטן ביים געבוירן, כדי ווען זי וועט האבן איר קינד, זאל זי (די שלאנג) עס איינשלינגען.
קינדער מיינע, פאר וועמען איך לייד ווידער געבורטסווייען, ביז משיח וועט נישט געווינען אין אייך געשטאלט,
א פרוי, ווען זי גייט צו קינד, איז טרויעריק, ווייל איר שעה איז געקומען; ווען אבער זי האט געבוירן דאס קינד, געדענקט זי מער נישט די אנגסט, צוליב דער פרייד, אז א מענטש איז געבוירן געווארן אין דער וועלט אריין.
ווארום עס שטייט געשריבן: פריי דיך, דו עקרה, וועלכע האט נישט געבוירן, ברעך אויס אין געזאנג, און שריי, אָ דו, וועלכע האט נישט קיין געבורטסווייען; ווייל פיל מער זענען די קינדער פון דער פארלאזטער, ווי פון דער, וועלכע האט דעם מאן. (ישעיהו נד, א.)
דאס אלץ אבער איז דער אנהויב פון די ווייען.