อิสยาห์ 44:19 - พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)19 ไม่มีใครนึกถึง หรือมีความรู้ หรือเห็นแจ้งที่จะพูดว่า “ฉันใช้เผาไฟครึ่งหนึ่ง ฉันใช้อบขนมปังบนถ่านร้อน ฉันย่างเนื้อกินแล้ว และฉันควรจะใช้ไม้ที่เหลือทำสิ่งที่น่ารังเกียจหรือ ฉันควรจะก้มให้กับท่อนไม้หรือ” Gade chapit laPlis vèsyonฉบับมาตรฐาน19 ไม่มีใครกลับมาคิดเลย และไม่มีความรู้หรือวิจารณญาณที่จะพูดว่า “ข้าเผาครึ่งหนึ่งของมันในกองไฟ แล้วข้าก็เอาถ่านของมันมาปิ้งขนมปัง และข้าย่างเนื้อกินแล้ว ควรที่ข้าจะทำส่วนที่เหลือให้เป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชัง และควรที่ข้าจะกราบลงต่อท่อนไม้จากต้นนั้นหรือ?” Gade chapit laพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV19 ไม่มีใครพินิจพิเคราะห์ในใจของตนเลย และไม่มีความรู้หรือความเข้าใจ ที่จะกล่าวว่า “ข้าได้เผามันเสียส่วนหนึ่งในกองไฟ และข้าก็เอาถ่านมันมาปิ้งขนมปัง ข้าย่างเนื้อกินแล้ว และควรหรือที่ข้าจะทำส่วนที่เหลือให้เป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชัง ควรหรือที่ข้าจะกราบลงต่อท่อนไม้ท่อนหนึ่ง” Gade chapit laพระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย19 ไม่มีใครหยุดเพื่อคิด ไม่มีใครรู้หรือเข้าใจที่จะพิเคราะห์ว่า “เราใช้ไม้ครึ่งหนึ่งทำฟืน เราปิ้งขนมปังบนถ่านไม้ เราย่างเนื้อกิน ควรหรือที่เราจะเอาไม้ส่วนที่เหลือมาทำสิ่งที่น่าเกลียดชัง? ควรหรือที่เราจะหมอบกราบลงตรงหน้าท่อนไม้?” Gade chapit laพระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย19 ไม่มีใครหยุดพิจารณา และพวกเขาก็ไม่มีความรู้ หรือความคิดแยกแยะ ที่จะพูดว่า “ข้าเผาไม้ครึ่งหนึ่งในไฟ และอบขนมปังบนมัน ข้าย่างเนื้อและกินเนื้อนั้น แล้วต่อไปข้าควรจะเอาไม้ที่เหลือมาสร้างสิ่งที่น่าขยะแขยงนี้หรือเปล่า ข้าควรจะก้มลงกราบต่อหน้าท่อนไม้ท่อนหนึ่งหรือเปล่า” Gade chapit laพระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 194019 ไม่มีใครมีความรู้สึก, หรือสติปัญญาหรือความสังเกตพอที่จะกล่าวว่า, “ครึ่งหนึ่งเราเอาไปทำฟืนปิ้งขนมปัง, และย่างเนื้อกิน; และส่วนที่เหลืออยู่นั้นเราก็ทำเป็นรูปอันน่าสะอิดสะเอียน, แล้วไปกราบไหว้ดุ้นไม้.” Gade chapit la |
และกษัตริย์พังทลายสถานบูชาบนภูเขาสูงที่อยู่ทางตะวันออกของเยรูซาเล็ม ไปจนถึงทางใต้ของภูเขาแห่งความเสื่อมเสีย ซึ่งซาโลมอนกษัตริย์แห่งอิสราเอลได้สร้างสำหรับเทพเจ้าอัชโทเรทที่น่ารังเกียจของชาวไซดอน สำหรับเทพเจ้าเคโมชที่น่ารังเกียจของโมอับ และสำหรับเทพเจ้ามิลโคมที่น่ารังเกียจของชาวอัมโมน
ผู้ที่ฆ่าโค เป็นเหมือนกับคนที่ฆ่ามนุษย์ ผู้ที่มอบลูกแกะเป็นเครื่องสักการะ เป็นเหมือนกับคนที่หักคอสุนัข ผู้ที่มอบเครื่องธัญญบูชา เป็นเหมือนกับคนที่ถวายเลือดหมู ผู้ที่มอบกำยานเป็นของถวายที่เตือนความทรงจำ เป็นเหมือนกับคนที่อวยพรรูปเคารพ พวกเขาได้เลือกทางของตนเอง และจิตวิญญาณของเขาชื่นชอบสิ่งที่น่ารังเกียจ