Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




୧ମ ତିମତି 4:1 - ସତିଅର୍‌ ବାଟ୍‌ ନୁଆ ନିୟମ୍‌ 2020

1 ସୁକଲ୍‌ ଆତ୍‌ମା ନିକସଙ୍ଗ୍‌ କଇଲାନି, ସାରାସାରି ଦିନେ, ଲକ୍‍ମନ୍‍ ସତ୍‌ ବିସଇ ବିସ୍‌ବାସ୍‌ କର୍‌ବାଟା ଚାଡିଦେବାଇ । କାରାପ୍‌ ଆତ୍‌ମାମନର୍‌ ସିକିଆ ମାନ୍‌ବାଇ । ଆରି ସେମନ୍‌ ସିକାଇବା ବୁଲ୍‌ ସିକିଆ ବିସ୍‌ବାସ୍‌ କର୍‌ବାଇ ।

Gade chapit la Kopi




୧ମ ତିମତି 4:1
64 Referans Kwoze  

ପୁର୍‌ବେ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ଲକ୍‌ମନର୍‌ ବିତ୍‌ରେ ମିଚ୍‌ କାତା କଇବା ବବିସତ୍‌ବକ୍‌ତାମନ୍‌ ମିସା ରଇଲାଇ । ସେନ୍ତାରିସେ ତମର୍‌ ବିତ୍‌ରେ ମିସା ମିଚ୍‌ ସିକାଉମନ୍‌ ରଇବାଇ । ପର୍‌ମେସରର୍‌ ବିସଇ ସେମନ୍‌ ମିଚ୍‌ଟା ସିକାଇବାଇ । ଜନ୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ସେ କାତା ବିସ୍‌ବାସ୍‌ କର୍‌ବାଇ, ସେମନ୍‌ ବିନାସ୍‌ ଅଇଜିବାଇ । ସେମନ୍‌କେ ମୁକ୍‌ଲାଇଲା ନିଜର୍‌ ମୁକ୍‌ତିକାରିଆକେ ସେମନ୍‌ ଚାଡିଦେବାଇ । ସେନ୍ତାରି କଲାର୍‌ ପାଇ ପର୍‌ମେସର୍‌ ସେମନ୍‌କେ ଦାପ୍‌ରେ କୁରୁପ୍‌ନାସ୍‌ କର୍‌ସି ।


“ସାରାସାରି ଦିନ୍‌ ମନ୍‌କେ ମାପ୍‌ରୁକେ କିଜାଇକରି ନିଜର୍‌ କାରାପ୍‌ ମନ୍‍ କଲାଟା ପୁରାପୁରୁନ୍‌ କର୍‌ବାକେ ମନ୍‌ କର୍‌ବା ଲକ୍‌ମନ୍‌ ରଇବାଇ ।” ସେମନ୍‌ ତମ୍‌କେ ଏନ୍ତି କଇରଇଲାଇ ।


ପର୍‌ତମେ ଏଟା ଜାନା ଜେ, ସାର୍‌ଲା ଦିନ୍‌ମନ୍‌କେ ଲକ୍‍ମନ୍‍ ନିଜର୍‌ ନିଜର୍‌ କାରାପ୍‌ ମନ୍‍କଲା ଇସାବେ ଚଲାଚଲ୍‌ତି କର୍‌ବାଇ । ସାରାସାରି ଦିନେ ସେମନ୍‌ ସତ୍‌କେ ନିସାର୍‌ କରି ପାଚାର୍‌ବାଇ ।


କାଇକେବଇଲେ ବିସ୍‌ବାସି ବଲି କେତେକ୍‌ ନାଡାଇବା ଲକ୍‌ କେ ନାଜାନ୍‌ତେ ପୁରିଆଚତ୍‌ । ଏ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ପାଇବା ଡଣ୍ଡ୍‌ ଆଗର୍‌ କାଲେଅନି ସାସ୍‌ତରେ ଲେକାଅଇଆଚେ । ଏ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ଅଦିକାର୍‌ ନାମତ୍‌ନାଇ । ଆମର୍‌ ପର୍‌ମେସର୍‌ ଦରମ୍‌ଟା ବଲି ଲକ୍‌ମନ୍‌ ଜେନ୍ତାର୍‌ ସେନ୍ତାର୍‌ ବେସିଆ କାମ୍‌ କଲେମିସା କାଇଟା ନଏଁ ବଲି କଇଲାଇନି । ମାପ୍‌ରୁ ଜିସୁକିରିସ୍‌ଟସେ ଆମର୍‌ ମାଲିକ୍‌ ବଲି ସେମନ୍‌ ନାମତ୍‌ନାଇ ।


ମୁଇ ତମର୍‌ ବିସଇନେଇ ବାବି ବାବି ଆଚି । କେଡେବେଲେ ତମର୍‌ ମନର୍‌ ଚିନ୍ତା କିରିସ୍‌ଟତେଇ ଅନି ବିନ୍‌ ବାଟେ ଜାଇସି ଆରି ତାର୍‌ପାଇ ରଇବା ତମର୍‌ ଆଲାଦ୍‌ ପୁରାପୁରୁନ୍‌ ମନ୍‌ ସଙ୍ଗ୍‍ ନ ରଏ । ଅବା ପାରା ତମେ ନାଡାଇଅଇସା ମିସା । ଜେନ୍ତିକି ସେ ଗଟେକ୍‌ ଚତୁର୍‌ ସାଁପର୍‌ କାତା ଦାରି ନାଡାଇଅଇଲା ।


ମାତର୍‌ କରାପ୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ଆରି ନାଡାଉମନ୍‌ ଅଦିକ୍‌ ଅଦିକ୍‌ କରାପ୍‌ ଅଇଜିବାଇ । ସେମନ୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ନାଡାଇକରି ନିଜେ ନାଡାଇଅଇବାଇ ।


ମାତର୍‌ ଆମେ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ଲକ୍‌ । ଆରି ଜେତ୍‌କି ଲକ୍‌ ପର୍‌ମେସର୍‌କେ ଜାନିଆଚତ୍‌, ସେମନ୍‌ ସବୁ ଆମର୍‌ ସିକିଆ ମାନ୍‌ବାଇ । ମାତର୍‌ ଜେତ୍‌କି ପର୍‌ମେସରର୍‌ ଲକ୍‌ ନଅତ୍‌, ଆମର୍‌ ସିକିଆ ନ ମାନତ୍‌ । ଏଟାର୍‌ଲାଗି ଗଟେକ୍‌ ଲକ୍‌କେ ସତ୍‌ ଆତ୍‌ମା ଆଚେ କି ସଇତାନର୍‌ ଆତ୍‌ମା ଆଚେ ବଲି ଜାନିଅଇସି ।


ମାତର୍‌ ସତ୍‌ ଆତ୍‌ମା ଆଇଲେ, ସେ ତମ୍‌କେ ସବୁ ସତ୍‌ ବିସଇର୍‌ ବାଟେ ଡାକିନେଇସି । କାଇକେ ବଇଲେ, ସେ ନିଜର୍‌ ଅଦିକାରେ କାଇ କାତା ନ କଏ । ମାତର୍‌ ସେ ବାବାର୍‌ତେଇଅନି ଜନ୍‌ ଜନ୍‌ କାତା ସୁନ୍‍ସି, ସେ ସବୁ କଇସି । ଆରି ଆଇବା ଦିନ୍‌ମନ୍‌କେ କାଇଟା ଅଇସି ସେ ସବୁ ବିସଇ ମିସା କଇସି ।


ଏ ପିଲାଟକିମନ୍‌, ଏ ଦିନ୍‌ମନ୍‌ ଏ ଜଗତର୍‌ ସାରାସାରି ଦିନ୍‌ । କିରିସ୍‌ଟକେ ବିରଦ୍‌ କର୍‌ବା ଗଟେକ୍‌ ଡାକ୍‌ପୁଟା ଲକ୍‌ ବାରଇସି ବଲି ଆମେ ତମ୍‌କେ କଇରଇଲୁ, ସେଟା ମନେ ପାକାଆ । ଏବେମିସା କିରିସ୍‌ଟକେ ବିରଦ୍‌ କର୍‌ବାଟାମନ୍‌ ଜବର୍‌ ଉଟ୍‌ଲାଇ ଆଚତ୍‌ । ସେଟାର୍‌ଲାଗି ଏ ଜଗତର୍‌ ସାରାସାରି ଦିନ୍‌ ଲଗେ ଅଇଲା ବଲି ଆମେ ଜାନ୍‌ଲୁନି ।


ଆତ୍‌ମା ମଣ୍ଡଲିମନ୍‌କେ କଇବାଟା ମନ୍‌ ଦିଆନ୍‌ ଦେଇ ସୁନା । ଜନ୍‌ ଲକ୍‌ କାରାପ୍‌କେ ଆରାଇକରି ଜିତ୍‌ସି, ପଚର୍‌ ମରନେ ସେମନ୍‌ ଡଣ୍ଡ୍‌ ନ ପାଅତ୍‌ ।


ସତ୍‌ ବିସଇ ଦିଆନ୍‌ ନ ଦେଇକରି କାତାନିମନ୍‌ ସୁନ୍‌ବାକେ ମନ୍‌ କର୍‌ବାଇ ।


ତାର୍‌ପଚେ ସଇତାନ୍‌ ଜେ କି ସେମନ୍‌କେ ନାଡାଇଲା, ଜଇ ଆରି ଗନ୍ଦ୍‌ରସ୍‌ ରଇବା ଗାଡେ ପିଙ୍ଗାଅଇଲା । ସେ ପସୁ ଆରି ମିଚ୍‌ କଇବା ବବିସତ୍‌ବକ୍‌ତା ଆଗେଅନି ତେଇ ପିଙ୍ଗାଅଇରଇଲାଇ । ସେମନ୍‌ ତେଇରଇକରି ଦିନ୍‌ ରାତି କାଲ୍‌ କାଲ୍‌ ଜୁଗ୍‌ ଜୁଗ୍‌ ସେ ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ କାବା କରିରଇଲା, ତାକେ ଜଇ ଆରି ଗନ୍ଦ୍‌ତେ ରଇବା ଗାଡେ ନସ୍‌ଟ କରାଇଲା, ସେ ତେଇ ସେ ପସୁ ଆରି ମିଚ୍‌ସିକିଆ ଦେଉଁ ବାବବାଦିମନ୍‌ ମିସା ଆଚତ୍‌, ଆରି ସେ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ଦିନ୍‌ରାତିଜାକ କସ୍‌ଟ ବଗ୍‌ବାଇ ।


ଆତ୍‌ମା ମଣ୍ଡଲିମନ୍‌କେ କଇବାଟା ମନ୍‌ ଦିଆନ୍‌ ଦେଇ ସୁନା ।


ଆତ୍‌ମା ମଣ୍ଡଲିମନ୍‌କେ କଇବାଟା ମନ୍‌ ଦିଆନ୍‌ ଦେଇ ସୁନା ।


ଏ ଜଗତ୍‌ ତିଆର୍‌ ନ ଅଇବା ଆଗ୍‌ତୁ ପର୍‌ମେସର୍‌ କିରିସ୍‌ଟକେ ବାଚିରଇଲା । ମାତର୍‌ ଏବେ ଏ ସାରାସାରି ଦିନେ ସେ ତାକେ ଦେକାଇଲା ଆଚେ । ଜେନ୍ତାରି କି ସେ ଆମ୍‌କେ ସାଇଜକରିପାର୍‌ସି ।


ସେ ବେସି ଆକ୍‌ମାରି କଇଲା, “ତାର୍‌ ଦସା ଅଇଲା ଆଚେ ! ସେ ବଡ୍‌ ବାବିଲନ୍‌ ମାଟିଲଗେ ମିସି ରୁନ୍‌ଚୁନା ଅଇଗାଲାବେ ! ସେଟା ଏବେ ମାଟିବିତ୍‌ରେ ତପିଅଇ ଗାଲାବେ ! ତାକେ ଏବେ ଡୁମାମନ୍‌ ଆରି ଅସୁକଲ୍‌ ଆତ୍‌ମାମନ୍‌ ବାଦାଦେଲାଇନି । ସବୁ ରକାମର୍‌ ଅସୁକଲ୍‌ ଆରି ଗିନ୍‌କର୍‌ବା ଚଡଇମନ୍‌ ତାର୍‌ ବିତ୍‌ରେ ବାସା ଅଇଆଚତ୍‌ ।


ନିଜ୍‌କେ ନିଚ୍‌କରି ସେମନ୍‌ ଉପାସନା କଲାପାରା ଦୁତ୍‌ମନ୍‌କେ ଉପାସନା କର୍‌ବାକେ, କାକେମିସା ବାଦିଅ କର୍‌ବାକେ ଦିଆସ୍‌ନାଇ । ସେନ୍ତାର୍‌କଲେ ପର୍‌ମେସର୍‌ କାତାଦେଇରଇବା ପୁରୁସ୍‌କାର୍‌ ତମ୍‌କେ ନ ମିଲେ । ସେନ୍ତାରି ସିକାଇବା ଗଟେକ୍‌ଲକ୍‌, ପର୍‌ମେସର୍‌ଟାନେ ଅନି ଦର୍‌ସନ୍‌ ଦେକିଆଚି ବଲିକରି ଅଦିକାର୍‌ ସଙ୍ଗ୍‍ ସିକାଇଲାନି । ସେ ତାର୍‌ ଚାଲାକିସଙ୍ଗ୍‍ ନିଜେ ତିଆର୍‌କରିରଇବା ବିସଇର୍‌ ଲାଗି ବଡ୍‌ପନ୍‌ ଅଇସି, ମାତର୍‌ ସତଇସେ ସେନ୍ତାରି ବଡ୍‌ପନ୍‌ ଅଇବାକେ କାଇଟାମିସା ନାଇ ।


ପୁତ୍‍ଲାକେ ପୁଜା କରୁମନ୍‌ ସେମନ୍‌ ଜନ୍‌ ଜନ୍‌ଟା ବଲି ଇସାବେ ସର୍‌ପି ଦେଲାଇନି, ସେସବୁ ପର୍‌ମେସର୍‌କେ ନ ସର୍‌ପାଇ କରି ଡୁମାମନ୍‌କେ ସରପ୍‌ଲାଇନି । ସେଟାର୍‌ପାଇ, ତମେ ଡୁମାମନର୍‌ ପୁଜାଟାନେ ମିସା ନାଇ ।


ତେଇଅନି ଜଗତର୍‌ ରାଇଜ୍‌ମନ୍‌କେ ନାଡାଇବାକେ, ଗୁଲାଇ ଜଗତେ ବିଚିଅଇରଇବା ରାଇଜ୍‌ମନ୍‌କେ ନାଡାଇବାକେ ସେ ବାରଇସି । ସେଟା ଅଇଲାନି ଗଗ୍‌ ଆରି ମାଗଗ୍‌ । ସଇତାନ୍‌ ସେମନ୍‌କେ ଜୁଇଦ୍‌ କର୍‌ବାକେ ରୁଣ୍ଡାଇସି । ସମ୍‌ଦୁରେ ରଇବା ବାଲି ଜେତ୍‌କି ଆଚେ, ସେତ୍‌କି ଲକ୍‌ ସେମନ୍‌ ରଇବାଇ ।


ତେଇ ପସୁକେ ବନ୍ଦିକରି ନେଲାଇ । ତାର୍‌ ସଙ୍ଗ୍‍ ଜନ୍‌ ମିଚ୍‌ କଇବା ବବିସତ୍‌ବକ୍‌ତା, ଜେ କି ତାର୍‌ ମୁଆଟେ କାବାଅଇଜିବା କାମ୍‌ମନ୍‌ କର୍‌ତେରଇଲା, ତାକେ ମିସା ବନ୍ଦିଗରେ ନେଲାଇ । ଏ କାବାଅଇଜିବା କାମ୍‌ମନର୍‌ ଲାଗି ସେ ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ନାଡାଇରଇଲା । ଜନ୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌ କି ପସୁର୍‌ ଚିନ୍‌ ଗଦିଅଇକରି ତାର୍‌ ମୁର୍‌ତିକେ ଜୁଆର୍‌ କର୍‌ତେରଇଲାଇ ସେ ପସୁ ଆରି ମିଚ୍‌ କଇବା ବବିସତ୍‌ବକ୍‌ତା ଦୁଇଲକ୍‌ଜାକ ଜିବନ୍‌ ରଇତେ ଗନ୍ଦ୍‌ ଅଇତେରଇବା ଜଇର୍‌ ଗାଡେ ପିଙ୍ଗାଅଇଲା ।


ଏ ନଅର୍‌ କାଇବତିସଙ୍ଗ୍‍ ମିସା ଉଜଲ୍‌ ନ ଡିସେ । ଏବେ ବିବା ଅଇବା ଦାଙ୍ଗ୍‌ଡା ଦାଙ୍ଗ୍‌ଡିର୍‌ କାତା ମିସା ନ ସୁନିଅଏ । ତମର୍‌ ବେବାରିମନ୍‌ ଗୁଲାଇ ଜଗତେ ଡାକ୍‌ପୁଟା ଅଇଆଚତ୍‌ । ଆରି ତର୍‌ ମାୟାଜାଲେ ପଡିକରି ଜଗତର୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ସବୁ ନାଡାଇଅଇଲାଇ ।”


ପର୍‌ତୁମ୍‌ ପସୁର୍‌ ମୁଆଟେ କେତେକ୍‌ କେତେକ୍‌ କାବାଅଇଜିବା କାମ୍‌ମନ୍‌ କର୍‌ବାକେ ତାକେ ଅଦିକାର୍‌ ରଇଲା । ସେ କାବା ଅଇଜିବା କାମ୍‌ମନର୍‌ ଲାଗି ଦର୍‌ତନିତେଇ ରଇବା ସବୁ ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ନାଡାଇଲା । ପର୍‌ତୁମର୍‌ ପସୁ ଜେ କି କାଣ୍ଡାସଙ୍ଗ୍‍ ମାରି ରଇଲେ ମିସା ଜିଇ ରଇଲା, ତାକେ ଡାକ୍‌ପୁଟାର୍‌ପାଇ ଗଟେକ୍‌ ମୁର୍‌ତି ତିଆର୍‌କରୁ ବଲି ସେ ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ କଇଲା ।


ଏ ମର୍‌ଡି ଅଇଲାର୍‌ ପାଇ ଜେତ୍‌କି ରଇଲା ମନସ୍‌ ଜାତି, ଆତେ ତିଆର୍‌କରି ରଇବାଟାକେ ଚାଡତ୍‌ନାଇ । ଗଚ୍‌ସଙ୍ଗ୍‍, ପାକ୍‌ନାସଙ୍ଗ୍‍, ପିତଲ୍‌ସଙ୍ଗ୍, ରୁପାସଙ୍ଗ୍‍ ଆରି ସୁନାସଙ୍ଗ୍‍ ତିଆର୍‌ କରିରଇବା ମୁର୍‌ତିମନ୍‌କେ ଆରି ଡୁମାମନ୍‌କେ ସେବା କର୍‌ବାଟା ସେମନ୍‌ ଚାଡତ୍‌ନାଇ ।


ଆତ୍‌ମା ମଣ୍ଡଲିମନ୍‌କେ କଇବାଟା ମନ୍‌ ଦିଆନ୍‌ ଦେଇ ସୁନା ।


ଆତ୍‌ମା ମଣ୍ଡଲିମନ୍‌କେ କଇବାଟା ମନ୍‌ ଦିଆନ୍‌ ଦେଇ ସୁନା ।


ଆତ୍‌ମା ମଣ୍ଡଲିମନ୍‌କେ କଇବାଟା ମନ୍‌ଦିଆନ୍‌ ଦେଇ ସୁନା । ଜେ ଜିତ୍‌ସି, ସେମନ୍‌କେ ଲୁଚାଇକରି ସଙ୍ଗଇରଇବା ମାନା ଦେବି । ନୁଆ ନାଉଁ ଲେକିରଇବା ଗଟେକ୍‌ ଦବ୍‌ ପାକ୍‌ନା ମିସା ସେମନ୍‌କେ ଦେବି ।


ଆତ୍‌ମା ମଣ୍ଡଲିମନ୍‌କେ କଇବାଟା ମନ୍‌ଦିଆନ୍‌ ଦେଇକରି ସୁନା । ଜେ ଜିତ୍‌ସି, ତାକେ ମୁଇ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ବାଡେ ପଲିରଇବା ଜିବନ୍‌ ଗଚର୍‌ ପଲ୍‌ କାଇବାକେ ଦେବି ।


ମାତର୍‌ ଏ ସବୁଜାକ ବପୁ ଗଟେକ୍‌ ଆତ୍‌ମାସେ କରି ରଇସି । ସେ ନିଜର୍‌ ମନ୍‍ କଲା ଇସାବେ ବିନ୍‌ ବିନ୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ବିନ୍‌ ବିନ୍‌ ବିସଇର୍‌ ଦାନ୍‌ ଦେଇରଇସି ।


ତେବେ ତାକର୍‌ ତାକର୍‌ ବିତ୍‌ରେ ଦଦାପେଲା ଅଇକରି ବାରଇ ଉଟିଗାଲାଇ । ପାଉଲ୍‌ ଗଟେକ୍‌ କାତା କଇଲା, ସୁକଲ୍‌ ଆତ୍‌ମା ତମର୍‌ ଆନିଦାଦିମନ୍‌କେ ଜିସାୟ ବବିସତ୍‌ବକ୍‌ତାର୍‌ ଡଣ୍ଡେଅନି ସତ୍‌ କାତା କଇରଇଲା !


କେତେଟା ଏପିକିଉରିଆନ୍‌ ଆରି ଟଇକ୍‌ ସିକିଆ ଦେବା ଗୁରୁମନର୍‌ ସଙ୍ଗ୍‍ ଦଦାପେଲା ଅଇଲାଇ । ସେମନର୍‌ ବିତ୍‌ରେଅନି କେତେ ଲକ୍‌ କଇଲାଇ, “ଏ ବକୁଆ ବଡ୍‌ପନିଆ, କାଇଟା କଇବାକେ ଚେସ୍‌ଟା କଲାନି ?” ବିନ୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌ କଇଲାଇ, “ବିନ୍‌ ଦେସେ ରଇବା ଦେବ୍‌ତାମନର୍‌ ବିସଇ, ସେ ଜାନାଇଲାନି ପାରା ଲାଗ୍‌ଲାନି ।” ଜିସୁ ଆରି ତରେକ୍‌ ଜିବନ୍‌ ଅଇ ଉଟ୍‌ଲା ବିସଇ ପାଉଲ୍‌ ଜାନାଇବାଟା ସୁନି ସେମନ୍‌ ଏନ୍ତି କଇଲାଇ ।


ସେମନ୍‌ ମାପ୍‌ରୁର୍‌ ସେବା ଆରି ଉପାସ୍‌ କଲାବେଲେ, ସୁକଲ୍‌ ଆତ୍‌ମା ସେମନ୍‌କେ କଇଲା, “ମୁଇ ଜନ୍‌ କାମ୍‌ପାଇ ସାଉଲ୍‌ ଆରି ବର୍‌ନବାକେ ଡାକ୍‌ଲି ଆଚି, ସେଟାର୍‌ ପାଇ ସେମନ୍‌କେ ଅଲ୍‌ଗା କରା ।”


ସେମନ୍‌ କାବାଅଇଜିବା କାମ୍‌ କର୍‌ବା ଡୁମାମନର୍‌ ଆତ୍‌ମାମନ୍‌ । ଏ ତିନ୍‌ଟା ଆତ୍‌ମା ଜଗତେ ରଇବା ସବୁ ରାଜାମନର୍‌ଟାନେ ଗାଲାଇ । ବେସି ବପୁ ରଇବା ପର୍‌ମେସରର୍‌ ବଡ୍‌ ଦିନର୍‌ ଜୁଇଦେ ସେ ଆତ୍‌ମାମନ୍‌ ସବୁ ରାଜାମନ୍‌କେ ଟୁଲିଆଇ ଆନ୍‌ବାଇ ।


ଲକ୍‌ମନର୍‌ ବିସ୍‌ବାସେ ବାଦା ଗଟାଇବାକେ ବେସି ବିସଇ ଆଚେ । ସେଟାର୍‌ ପାଇ ଏ ଜଗତର୍‌ ଦସା ବଡେ ଇନସ୍‌ତା । ସବୁ ବେଲେ ଏନ୍ତି ବାଦା ଆଇସି, ମାତର୍‌ ଜେ ବାଦା ଗଟାଇସି, ତାର୍‌ ଦସା କେଡେ ଇନସ୍‌ତା ଅଇସି !”


ଦିନେକ୍‌ ଜିସୁ ତାର୍‌ ସିସ୍‌ମନ୍‌କେ କଇଲା, “ଏ ଦୁନିଆଇ ସବୁ ବେଲା ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ପାପ୍‌ କରାଇବାକେ କାଇଆଲେ ପରିକା ଆଇସି । ମାତର୍‌ ଜନ୍‌ ଲକ୍‌ ଏନ୍ତି ବିନ୍‌ ଲକ୍‌କେ ପାପ୍‌ କରାଇସି, ସେମନ୍‌କେ କେତେକ୍‌ କସ୍‌ଟର୍‌ ଦସା ଅଇସି । କାଇକେବଇଲେ ପର୍‌ମେସର୍‌ ସେମନ୍‌କେ ବେସି ବଡ୍‌ ଡଣ୍ଡ୍‌ ଦେଇସି ।


ସୁକଲ୍‌ଆତ୍‌ମା ମକେ ଜାଗ୍‍ରତ୍‌ କରିଦେଇ ଆଚେ ଜେ, ମୁଇ ସବୁ ନଅରେ ବନ୍ଦି ଗରେ ରଇକରି କସ୍‌ଟ ପାଇବି ।


ସେ ଆମର୍‌ ଲଗେ ଆସି ପାଉଲର୍‌ ଆଟାବେଡା ନେଲା, ତେଇ ସେ ନିଜର୍‌ ଆତ୍‌ ଗଡ୍‌ ବାନ୍ଦି କରି କଇଲା, “ସୁକଲ୍‌ଆତ୍‌ମା ମକେ ଜାନାଇଲା ଆଚେ ଜେ, ଏ ଆଟାବେଡାର୍‌ ସାଉକାର୍‌କେ ଜିରୁସାଲାମର୍‌ ଜିଉଦିମନ୍‌, ଏନ୍ତି ବାନ୍ଦି ଜିଉଦିନଇଲା ଲକ୍‌ମନ୍‍କେ ସର୍‌ପିଦେବାଇ ।”


ମାତର୍‌ ଆମ୍‌କେସେ ପର୍‌ମେସର୍‌ ତାର୍‌ ଟିକିନିକି ବିସଇ ଜାନାଇଆଚେ । ସେ ସୁକଲ୍‌ ଆତ୍‌ମାସେ ସବୁ ବିସଇ ସିକାଇସି ଆରି ତାର୍‌ ବିତ୍‌ରେ ରଇବା ଟିକିନିକି ଚିନ୍ତା ମିସା କର୍‌ସି ।


ତମର୍‌ ବିତ୍‌ରେ ଏନ୍ତାରି ଅଇବାଟା ନିକ । ଜେନ୍ତାରି କି ତେଇଅନି ପରିକାଟାନେ ସିଦ୍‌ ଅଇଲା ଲକ୍‌ମନ୍‌ ବାରଇବାଇ ।


ଏନ୍ତାରି ଗିଆନ୍‌ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ଟାନେଅନି ନ ଆସେ । ସେଟା ଜଗତେଅନି ଆଇସି । ପର୍‌ମେସରର୍‌ ଆତ୍‌ମା ନ ରଇବାଟାନେ ଅନି ଆଇସି । ଆରି ସେଟା ସଇତାନର୍‌ ଗିଆନେ ଅନି ଆଇସି ।


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite