41 ମାରି, ମାଡ୍ ଗିଦେ ନିୟ୍ୟାଇସାବତାନ୍ ଦଣ୍ଡ୍ ବୋଗାଜିନିକା, ଇରିଙ୍ଗ୍ ମାଡ୍ ନିଜେ ନିଜେଦି କାର୍ମୁଦି ଦସ୍ ପଲ୍ ପୋଇଜିନିକା, ମାତର୍ ଇୟା ଲୋକୁ ଇନି ଦୋସ୍ବା କିଏନ୍ ।”
ମାତର୍ ଆକା ଦସ୍ସିଲେଣ୍ଗା ମାରି ସିନାସିଲି ମେଣ୍ତା ପିଲା ୱାଜା କ୍ରିସ୍ତଦି ନାଣ୍ତ୍ଦାରାଦି ନେତେର୍ତାନ୍ ମୁକ୍ଡ଼ାତି ମାନିଦେର୍ ।
ପିଲାତ୍ ଏସ୍ତିୱାଲେ ସୁଡ଼ୁତାନ୍ ଜେ ୱାରିଙ୍ଗ୍ ମାରି ୱେର୍ସ ଇନି ଲାବ୍ ସିଲେ, ମାରି ଜାଟିଜଗଡ଼ା ଆଜିନାର୍, ନାସ୍ତିୱାଲେ ୱାନ୍ ଉବୁଡ଼ି ଏରୁ ତାତାନ୍ନୋ ଲୋକା ଆଗ୍ଡ଼ିନେ କିୟୁ ନର୍ବାତାନ୍ନୋ ଇର୍ହାନ୍, “ଇୟା ଲୋକ୍ତି ସାନି ଉଣ୍ତିଙ୍ଗ୍ ନାନ୍ ଦସ୍ ସିଲେ । ଇକା ମି ପାଣି ।”
“ଅରେନ୍ ଦସ୍କିଇ ଲୋକ୍ତି ଉଣ୍ତିଙ୍ଗ୍ ମି କିୟୁଦୁଆସ୍ସି କିତାସିତାନୋ ନାନ୍ ପାପ୍ କିତାମାନା ।” ଜିହୁଦି ନେତାର୍ ଇର୍ହାର୍, “ଆବେନୁ ମାଦି ଇନିକା ମାନାତ୍ ? ଆକା ନି ନିଜେଦି ମାଟା ।”
ମାରି, ମାପୁରୁଦି ଲାକ୍ତୁ ନିଜେଦିଙ୍ଗ୍ ସର୍ପେ ଆଦୁ । ସୟତାନ୍ତିଙ୍ଗ୍ ଜୁଦ୍ କିଦୁ । ଆର୍ତିଙ୍ଗ୍, ୱାଦ୍ ମି ଲାକ୍ତୁରାନ୍ ଉରୁକ୍ନାତ୍ ।
ଜିସୁଙ୍ଗୁଁ କାପ୍କିଦେଙ୍ଗ୍ ତେବାତିମାନି ସେନାପତି ମାରି ସନ୍ୟର୍ ବୁମିକମ୍ପ ନି ଆଇଆଇ ଗଟ୍ନେଙ୍ଗ୍ ସୁଡ଼ୁଜି ତିଲାତା ସର୍ର୍ହାର୍, ୱାର୍ ଇର୍ହାର୍, “ସତ୍ନେ, ଇୟାକାନ୍ ମାପୁରୁଦି ମାରିନ୍ ମାର୍ହାନ୍ ।”
ପିଲାତ୍ ବିଚାର୍କିନି ବାଡିଦୁ ବାସ୍ତିମାରିଇ ୱାଲେ ୱାନି ଆଡ଼୍ସି ଉନ୍ଡ୍ରି କାବୁର୍ ପୋକ୍ତାତ୍ “ଆୟା ଦସ୍କିଇ ଲୋକ୍ତିଙ୍ଗ୍ ଇନିକା କିମାଟ୍ । ଇଏନ୍ ମିଲି ଉନ୍ଡ୍ରି ଲବେରୁ ୱାନି ଉଣ୍ତିଙ୍ଗ୍ ନାନ୍ ନାଣ୍ତ ଦୁଃକ୍ ଏତ୍କିତାମାନା ।”
ମାତର୍ ମାରି ଅରେନ୍ ୱାନିଙ୍ଗ୍ ଆଦ୍ରିସ୍ କିଜି ଇର୍ହାନ୍, “ନିନ୍ ସାମାନ୍ ଦଣ୍ତ୍ ତୋ ପଇଜିନି, ନିନ୍ ମାପୁରୁଙ୍ଗୁଁ ଇନିକା ତିଲାଇଜିନି ନୋ ?
ତାନେୱେନ୍କା ଆୟା ଡଙ୍ଗାଁରେଏନ୍ ଜିସୁଙ୍ଗୁଁ ଇର୍ହାନ୍, “ଏ ଜିସୁ ନିନ୍ ନିଜେଦି ରାଜିଦୁ ସୋର୍ରିଙ୍ଗ୍ ନାଙ୍ଗିଁ ଏତ୍ କିଆ ।”
ମିର୍ ମାରି ନିଜେ ମାପୁରୁ ମା ସାକି ମି ୱାଜା ବିସ୍ବାସ୍ୱାରି ଲାକ୍ତୁ ମା ସାଲାବୁଲାନିକା ନେଗିକା, ନ୍ୟାୟ୍ବିସାର୍ ମାରି ଦସ୍ ସିଲେତାତ୍ ।
ୱାନ୍ ନିଦା ଆନି ୱାଲେ ଡ଼େସି ନିନ୍ଦାମାଟା ୱେର୍ଏତାନ୍; ୱାନ୍ ଦୁଃକ୍ବୋଗ୍ କିନିୱାଲେ ବାଦ୍ଲା ଅତେଙ୍ଗ୍ ତିଲିସ୍କିଏନ୍ ମାର୍ହାନ୍; ମାତର୍ ନ୍ୟାୟ୍ ବିସାର୍କିନି ମାପୁରୁଦି ମୁସ୍କୁ ପୁରା ଆସା ଇଟ୍ତାମାର୍ହାନ୍ ।