2 वं आज्ञा मानय् याइ मखु, वं न्वाखँ नाला काइ मखु। वं परमप्रभुयाके नं भलसा मतः व थः परमेश्वरया न्ह्यःने वनी मखु।
छन्त सुख जुयाच्वंबलय् हे जिं छन्त ख्याच्वः बियागु खः। तर छं जिं न्यने मखु धाल। थ्व ला ल्याय्म्हबलय् निसेंया छंगु बानी खः, छं जिगु खँ न्यंगु मदु।
हे परमप्रभु, छिगु मिखां सत्य ममाली ला? छिं इमित कय्कादिल, अय्नं इमि नुगः मछिं मजू, छिं इमित क्वत्यलादिल, अय्नं इमिसं थःत भिंकेगु वास्ता मयाः। इमिसं थःगु ख्वाःयात ल्वहं स्वयाः छाकल। अले पस्ताय् चायेत मानय् मजू।
इमिसं जिगुपाखे थःगु ख्वाः मखु, जँन्हुफाः स्वय्कूगु दु। जिं इमित तःकः मछि स्यंसां इमिसं जिगु खँ मन्यन अले इपिं जिगु न्वानाखँकथं मजुल।
“छिमि मनूतय्त मफतय् जिं सजाँय बिया, भिंकेगु जिगु शिक्षायात इमिसं नाला मका। क्वाप्प नइम्ह सिंहं थें छिमि अगमवक्तातय्त छिमिसं स्याःगु दु।
“अय्नं हे याकूब, छं जितः बिन्ति याःगु मदु। हे इस्राएल, छ जितः आराधना यायेत तसकं त्यानुचाये धुंकल।
परमप्रभुं थथे धयादी, “थुपिं मनूत ख्वाः क्यनेत जिथाय् लिक्क वइ। अले थुमिसं म्हुतुं ला जितः तसकं हनाबना तइ। नुगलं धाःसा थुपिं तसकं तापानाः च्वनी। थुमिसं थःपिन्सं दय्कूगु थितिकुतियात परमेश्वरयागु आज्ञा खः धकाः मनूतय्त स्यना जुइ।
अले छिमिसं धाइ, “जिं छाय् इलय् हे सय्के मफुत? छाय् जिं सुयागुं भिंगु खँयात नालाकाये मफुत?
छाय्धाःसा इमिसं वय्कःयाके विश्वास मतः, अले वय्कलं इमित बचय् याइ धयागु खँय् नं पत्याः मयाः।
परमेश्वरया लिक्क च्वनेगु जिगु निंतिं गुलि भिं। जिं परमप्रभुयात शरण कायेगु थाय् यानागु दु। जिं छिं यानादीगु फुक्क ज्यायागु खँ कनाजुये।
छन्त जिं स्यनेकने याःगु मयः, अले छं जिगु वचनयात क्वह्यंकीगु।
दुष्टतय्सं तःधंछु जुयाः परमप्रभुयात माली मखु। इमिगु बिचालय् परमेश्वर धयाम्ह द हे मदु।
“अय्नं छिकपिनि प्रजातय्सं विद्रोह यात। अले इमिसं खँ मन्यन। छिगु व्यवस्थापाखें ख्वाः फस्वय्कल। छिपाखे लिहां वयेत ख्याच्वः बीपिं अगमवक्तातय्त इमिसं स्यानाबिल। इमिसं छितः गज्याःगु अपमान यात।
पवित्रगु लखं म्ह शुद्ध यानाः बांमलाःगु व मभिंगु खँ मतिइ मतसे, नुगः यचुकाः व विश्वासय् बल्लानाः झीपिं परमेश्वरया न्ह्यःने वनेनु।
“‘हे यरूशलेम, छं याःगु याये मत्यःगु ज्याखं छन्त अशुद्ध याःगु दु। जितः ला छन्त शुद्ध याये मास्ति वःगु खः, तर छ शुद्ध मजू। अथे जुयाः छंगु विरोधय् जिगु तं क्वमलाःतले छ हाकनं शुद्ध जुइ मखु।
“उकिं दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु परमेश्वर, इस्राएलयाम्ह परमेश्वरं थथे धयादी, ‘स्व! जिं थम्हं हे यरूशलेम व यरूशलेमय् च्वंपिं सकसिके जिं धयागु विपत्ति हयेत्यनागु दु। जिं इमित धया, तर इमिसं मन्यन, जिं इमित सःता, तर इमिसं लिसः मब्यू।’”
“दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु, इस्राएलया परमेश्वरं थथे धयादी, ‘वनाः यहूदायापिं मनूत व यरूशलेमयापिं मनूतय्त थथे धा, “छिमिसं छगू पाठ सय्काः जिगु खँ मन्यनेगु ला?” परमप्रभुं धयादी।
धिक्कार छिमित, सु मिश्र देशय् ग्वाहालिया निंतिं वनी अले सलतय्के भरोसा तइ। अले इमिसं अल्याख रथत व सल गइपिनिगु तःधंगु शक्तिइ भरोसा याइ, तर इमिसं इस्राएलया पवित्र परमेश्वरपाखे स्वइ मखु अले परमप्रभुया ग्वाहालियात माली मखु।
छाय् छिमिसं अप्वः ल्हाः नयेमाःगु? छाय् छिपिं विद्रोही जुयाच्वनागु? छिमिगु छ्यं छगलं घालं जाःगु दु अले नुगः दुःखं जाःगु दु।
परमप्रभुया भय कायेगु हे ज्ञानया न्हापांगु पलाः खः। मूर्खतय्सं जक ज्ञान व बुद्धियात क्वह्यंकाजुइ।
धर्मशास्त्रयागु फुक्क खँ परमेश्वरया प्रेरणां च्वःगु खः, थुपिं स्यनेकने यायेत, न्वायेत, द्वंगु भिंकेत व खःकथं म्वायेत तिबः बी।
छंगु ब्व थ्व हे खः, अर्थात जिगुपाखें छंगु लागि क्वःछिनागु ब्व” परमप्रभुं धयादी। “छाय्धाःसा छं जितः त्वःताः मखुपिं द्यःतय्गु भलसा काःगु दु।
“अय् सीमानिम्ह मनू, इस्राएल देशयात धा, ‘छ अशुद्धगु देश खः, जि छ खनाः थुलि तं चायागु दु कि जिं छन्त सजाँय बीबलय् भचा नं वा वइ मखु।’
अरामीतय्सं पुर्बपाखें व पलिश्तीतय्सं पच्छिमपाखें म्हुतु चाय्काः इस्राएलयात घुतुकुगु दु। अज्ज नं वय्कःया तं क्वलाःगु मदुनि, अले वय्कःया ल्हाः ल्ह्वनातःगु हे दनि।
परमप्रभुयागु ल्यू वनेगु त्वःता वंपिन्त, अले वय्कःयात ममालीपिं व वय्कःयाके न्यनेकने मयाःपिन्त जिं न्हंकाबी।”