13 ‘बालाकं जितः लुँ व वहलं जाःगु थःगु लाय्कू ब्यूसां परमप्रभुया उजं त्वःताः जिं थःयसें भिं मभिं छुं नं याये मफु। परमप्रभुं छु धयादिल व हे जक जिं धाये फइ।’
परमेश्वर व चान्हय् बालामयाथाय् झायाः वयात धयादिल, “थुपिं मनूत छन्त सःतेत वःगुलिं इपिं नापं हुँ, अय्नं जिं छन्त छु छु धाये व हे जक छं या।”
अले बालामं बालाकया दूततय्त थथे धकाः लिसः बिल, “बालाकं लुँ व वहलं जाःगु वयागु लाय्कू जितः ब्यूसां तबि जिमि परमप्रभु परमेश्वरया उजं चिधंगु वा तःधंगु खँपाखें जि तापाक वने मखु।
अले मोशां धाल, “थुकथं थुपिं फुक्क ज्या यायेत परमप्रभुं जितः छ्वयाहयादीगु खः धकाः छिमिसं सी। थ्व जिगु थःगु हे बिचाःकथं यानागु मखु।
तर परमेश्वरया मनुखं जुजुयात लिसः बिल, “छिं जितः थःगु बच्छि सम्पत्ति बियादीसां जि छिलिसे वने मखु। थ्व थासय् जिं मरि नं नये मखु, लः नं त्वने मखु।
तर मीकायां धाल, “धात्थें परमप्रभु म्वाःम्ह खः थें, परमप्रभुं जितः छु धयादी, जिं व हे जक नवाये।”
बालामं इमित धाल, “थौं चान्हय् थन हे च्वनादिसँ, अले परमप्रभुं जिनापं गथे खँ ल्हानादी व हे जिं छिकपिन्त कने।” अथे जुयाः मोआबी जुजुया मू मनूत व नापं बाय् च्वन।