19 अथे जुयाः न्हापायापिं थें छिकपिं नं थौं चान्हय् थन हेबाय् च्वनादिसँ, अले परमप्रभुं अज्ज मेगु छु धयादी व जिं सीके फइ।”
इमित धिक्कार दु। इपिं कयिनयागु लँय् जुल। धिबायागु निंतिं इमिसं बालामं थें मभिंगु ज्या याना जुल, अले कोरह थें परमेश्वरयात मभिंकाः इपिं नाश जुयाः वन।
इपिं भिंगु लँपु त्वःताः मभिंगु लँपुइ वनाच्वंगु दु। अगमवक्ता जुयाः नं मभिंगु ज्या यानाः धिबा कमय् यायेत स्वःम्ह बओरया काय् बालामयागु लँपुइ इपिं वनाच्वंगु दु।
अज्याःपिं मनूतय्सं लोभलालचय् लानाः छिमिके हेय्का कायेत मखुगु खँ दय्काः स्यनी। न्हापांनिसें हे अज्याःपिं मनूत दोषी खः धकाः परमेश्वरं धयादीगु दु। अय्जूगुलिं अज्याःपिं मनूत याकनं हे हासनास जुयावनी।
अले बालामं बालाकया दूततय्त थथे धकाः लिसः बिल, “बालाकं लुँ व वहलं जाःगु वयागु लाय्कू जितः ब्यूसां तबि जिमि परमप्रभु परमेश्वरया उजं चिधंगु वा तःधंगु खँपाखें जि तापाक वने मखु।
परमेश्वर व चान्हय् बालामयाथाय् झायाः वयात धयादिल, “थुपिं मनूत छन्त सःतेत वःगुलिं इपिं नापं हुँ, अय्नं जिं छन्त छु छु धाये व हे जक छं या।”