47 अले मोशां धाःथें हारून गुँगू थनेगु मकः ज्वनाः मुनाच्वंपिं मनूतय् दथुइ ब्वाँय् वन। महामारी वये धुंकूगुलिं वं गुँगू छायाः मनूतय्गु निंतिं प्रायश्चित यात।
मभिंगुलिं छिमित त्याके बी मते, बरु छिमिसं भिंगु यानाः मभिंगुयात त्याके फय्कि।
तर जिं छिमित धाये – शत्रुयात माया या, थःत दुःख बीपिनिगु निंतिं प्रार्थना या।
थुकथं इमिसं थःगु ज्यां वय्कःयात तंचाय्कल। अले इमिथाय् महामारी वल।
मोशां हारूनयात धाल, “छिगु गुँगू थनेगु मकः कयादिसँ, अले उकी वेदीं मि तयाः गुँगू तयादिसँ, अले याकनं हे व खलःयाथाय् यंकाः इमित प्रायश्चित याकि, छाय्धाःसा परमप्रभुया तं च्याये धुंकूगु दु, महामारी शुरु जूगु दु।”
व सिनावनेधुंकूपिं व म्वानाच्वंपिं मनूतय्गु दथुइ दन, अले महामारी दित।
थ्व बाचाय् जिं वयात व वया सन्तानयात न्ह्याबलेंया लागिं पुजाहारी जुयाः ज्या यायेगु अधिकार बी। छाय्धाःसा परमेश्वरया लागिं वं नुगः मुइकल, अले इस्राएलीतय्गु निंतिं प्रायश्चित यात।”