4 दुरु त्वनीपिं मस्तय्गु मेचा प्याः चायाः म्हुतुया थक्वय् प्यपुनी। मस्तय्सं नय् त्वनेगु फ्वनी, तर सुनानं इमित छुं हे बी मखु।
जिगु कथुप्वाः धू थें गने धुंकल, जिगु मे थक्वय् प्यपुने धुंकल, छिं जितः सित धकाः धुलय् वांछ्वयादिल।
वया दक्व मनूत झसुकाः ततं अन्न मालाच्वंगु दु। थःगु ज्यान बचय् यायेत इमिसं नयेगु नसालिसें थःगु मू वंगु ज्वलं हिली। “हे परमप्रभु, स्वयादिसँ अले बिचाः यानादिसँ, छाय्धाःसा जि क्वह्यंम्ह जूगु दु।”
जिं छन्त लुमंकागु मदुसा, जिं यरूशलेमयात जिगु दकलय् तःधंगु लसता भाःपियागु मदुसा जिगु मे थक्वय् प्यपुनेमा।
इपिं नये मखनाः सिनावनी, ग्यानापुगु ल्वचं कयाः सी। जिं इमिथाय् जंगली पशुतय् धंवा छ्वये, अले बिख दुपिं सर्पत छ्वये।
‘जिमिगु लाकामय् थाःगु छिमिगु शहरयागु धू तकं जिमिसं छिमिगु विरोधय् थाथा यानाच्वना। अथेसां छिमिसं थ्व खँ बांलाक सीकाति – परमेश्वरयागु राज्य न्ह्यःने थ्यने धुंकल।’
अथे जुयाः परमप्रभुं छिमिगु विरोधय् छ्वया हयादीत्यंपिं शत्रुतय्गु छिमिसं सेवा याइ। छिपिं नये पित्याःपिं, प्याय्चाःपिं व नांगा जुइ। छिमित फुक्क खँय् मगाःमचाः जुइ। छिपिं नाश जुया मवंतले परमप्रभुं छिमिगु गःपतय् ल्वहंयागु जुवा तयादी।
वया भारदारतय्सं थः च्यःतय्त लः काय्के छ्वइ। इपिं तुंथिइ वनी, तर इमित लः दइ मखु। इपिं खालिगु लः थल ज्वनाः लिहां वइ। इमिसं निराश जुयाः व लज्या चायाः थःगु छ्यं त्वपुइ।
तर सेनापतिं धाल, “छु जिमि मालिकं जितः छिपिं व छिमि मालिकयात जक थ्व खँ धाय्के छ्वयाहःगु, खः ला? छु वय्कलं जितः पखालय् च्वनाच्वंपिं मनूतय्गु निंतिं नं छ्वयाहःगु मखु ला? इमिसं नं छिमिसं थें थःगु खि नयेमाली अले थःगु हे च्व त्वनेमाली।”
प्यंगूगु लाया गुंगूगु दिंखुन्हु शहरय् तसकं अनिकाल जुल। मनूतय् छुं नं नये मन्त।
अथे जुयाः जिमि प्रजा ज्ञां मदयाः ज्वनायंकेबिया च्वनेमाली, इपिं मध्ये तःधंपिं व हनेबहःपिं नये मखनाः व चीमिपिं मनूत लः त्वनेमखनाः सी माली।