2 चान्हय् व ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वइगु, वयागु नेतालय् ख्वबि वयाच्वनीगु, वया प्रेमीत मध्ये वयात ह्यय्कीम्ह सुं नं मदु। वया दक्वं पासापिन्सं वयात विश्वासघात याःगु दु, आः इपिं वया शत्रु जूगु दु।
झसुकाः ततं जि त्यानुइ धुंकल। चच्छिं ख्वयाः जिं थःगु लासा प्याकाच्वना।
छम्ह जःलाखःलायात पत्याः याये मते। छम्ह पासायात विश्वास याये मते। थःनापं च्वनीम्ह कलाःलिसे होश यानाः जक खँ ल्हा।
“मनूतय्सं जिगु झसुकाः न्यंगु दु, अय्नं जितः ह्ययेकीपिं सुं हे मदु। जिमि दक्व शत्रुतय्सं जिगु दुःखकष्टया खँ न्यंगु दु। छिं थथे यानादीगुलिं इपिं लय्ताःगु दु। छिं धयादीगु दिं हयादिसँ, गुकिं यानाः इपिं नं जि थें जुइमा।
“जिं थः प्रेमीतय्त सःता, तर इमिसं जितः धोखा बिल। थःत म्वाकातयेत नयेगु नसा माःजूबलय् शहरय् जिम्ह पुजाहारीत व न्ह्यलुवाः नाश जुल।
वयागु अशुद्धता वयागु वसतय् दु। वं थःगु लिपाजुइगुया वास्ता हे मयाः। व तसकं हे बांमलाक क्वःदल, वयात हःपाः बीपिं सुं हे मदु। “हे परमप्रभु, जिगु दुःखकष्टयात स्वयादिसँ, छाय्धाःसा शत्रु त्याःगु दु।”
छं फुक्क पासापिन्सं छन्त ल्वःमंके धुंकल। इमिसं छन्त वास्ता मयाः। छं तःधंगु अपराध याःगुलिं व यक्व पाप याःगुलिं जिं छन्त शत्रु थें कय्कागु दु। अले दयामाया मदुम्हय्सिनं थें छन्त सजाँय बियागु दु।
तर छिमिसं ध्यान बियाः मन्यन धाःसा छिपिं तःधंछु जूगुलिं जि याकःचा ख्वये। परमप्रभुया बथांयात ज्वना यंकूगु जुयाः जि ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वये, अले जिगु मिखां ख्वबिया धाः पिहां वइ।
जिगु छ्यं बुँगाःचा व जिगु मिखा ख्वबिया मुहान जूगु जूसा, स्याःपिं जिमि मनूतय्गु निंतिं जि चान्हि ख्वयाच्वनेगु।
हे नाश जूम्ह यरूशलेम! छं छु यानाच्वनागु? छाय् छं बांलाःगु वसः फिनागु? छाय् छं लुँयागु तिसा तियागु? छाय् थःगु मिखाय् अजः तयागु? सुयागु निंतिं मफतय् छं थःत बांलाकागु? छं प्रेमीपिन्सं छन्त त्वःतूगु दु, इमिसं छन्त स्यायेत स्वःगु दु।
जिमि शत्रुतय्सं जक मखु, जिमि जःलाखःलां झन दकलय् अप्वः जितः क्वह्यंकाच्वन। पासापिं जिगु न्ह्यःने वये हे ग्याः। लँय् नापालाःसां इपिं बिस्युं वनी।
छं खंगु झिपु नेकुतिं व पशुं थ्व वेश्यायात हेला याइ। इमिसं व मिसायात नांगां याइ। अले वयागु ला नइ, अले वयात मिइ उनाछ्वइ।
थुपिं फुक्कसिनं छप्पँ जुयाः थःपिनिगु अधिकार व शक्ति व पशुयात बी।
व थः प्रेमीपिनिगु ल्यूल्यू वनी तर वं नापलाके फइ मखु। वं इमित माली तर लुइकी मखु। अले वं थथे धाइ, ‘जि न्हापायाम्ह भाःतयाथाय् हे लिहां वने, छाय्धाःसा जिगु न्हापायागु अवस्था आःयागु अवस्था स्वयाः बांलाः।’
छं मोज याःपिं, छन्त यःपिं व मयःपिं सकलें हे प्रेमीपिन्त जिं मुंके। छंगु प्यखेरं छंगु विरोधय् जिं इमित मुंके अले इमिगु न्ह्यःने छंगु नांगागु म्ह खनेदय्कः छन्त नांगा यानाबी।
ख्वख्वं ख्वबिं हे जिगु मिखा न्यलय् धुंकल। जिगु नुगः क्वतुन। जिमि मनूत नाश जूगुलिं, जिमि मस्त व दुरु त्वंपिं मस्त शहर शहरय् व गल्लि गल्लिइ मूर्च्छा जूगुलिं जिगु नुगः तसकं ख्वःगु दु।
“सुं मनुखं थः कलाःयात त्वःतल धाःसा अले व मिसा वयाथासं वनाः मेम्ह मिजंया कलाः जुल धाःसा छु व मनू हाकनं वयाथाय् लिहांवनी ला? छु व देश अशुद्ध मजुइ ला? छ छम्ह वेश्या थें यक्वसिथाय् वंगु दु, छु छ आः जिथाय् लिहां वयेगु ला?” परमप्रभुं धयादी।
चीमिपिंलिसे थःथितित नं तापानावनी, पासापिं झन गुलि जक चिलावनेत स्वइ! न्ह्याक्व हे ल्यूल्यू जूसां चीमिपिन्सं पासा दय्के फइ मखु।
अथे हे लाला पतिकं जि सितिं वंक म्वानाच्वना, अले चच्छि चच्छिं जितः दुःखकष्ट जक जूगु दु।
जिमि किजापिं बर्खाबलय्यागु खुसिचात थें भर काये मज्यूपिं जुल। न्ह्याना वनीगु खुसिचा थें।
ख्वःख्वं प्यूपिन्सं लय्लय्तातां म्ये हालाः बाली लइ।
छंगु तुति नांगां मजूतले, अले छंगु कथु मगंतले छ ब्वाँय् वने मते। अय्नं छं धाल, ‘थ्व फुक्क म्वाःमदुगु खँ खः! जिं विदेशी द्यःतय्त माया याये, जि इमिगु हे ल्युने वने!’
नये पित्याःबलय् इमिसं जितः बिख नकेहल। प्याःचाःबलय् इमिसं जितः चुपाउँ त्वंकेहल।