3 योनां परमप्रभुयागु आज्ञा मानय् यात, अले निनवेय् वन। निनवे तसकं तःधंगु शहर खः। थ्व शहर छगुलिं चाःहिलेत स्वन्हु ब्यू।
जिमिगु किचलं गुँत त्वपुल, जिमिगु कचां ततःमागु देवदारुया सिमात नं त्वपुल।
कन्हय् खुन्हु सुथ न्हापां दनाः अब्राहामं मि च्याकेत सिँ फाल, गधाया म्हय् काठी चित। अले थःकाय् इसहाक व निम्ह दासयात ज्वनाः परमेश्वरं धयादी पाखे वन।
छि धर्मीम्ह खः धयागु खँ पहाड थें धिसिलाः, छिगु न्याय समुद्र थें तःजाः। छिं मनू व पशुतय्गु बिचाः यानादी।
अले राहेलं धाल, “जिं जिमि ततालिसे तसकं थाकुक ल्वानाः त्याकागु दु।” उकिं वं वयागु नां नप्ताली तल।
लूका जक जि नाप दु। मर्कूसयात मालाः छनापं ब्वना हजि। वं जिगु ज्याय् यक्व हे ग्वाहालि बी।
उकिं अश्शूरयाम्ह जुजु सनहेरीबं छाउनी स्यंकाः निनवेय् लिहां वन। व वनाः अन हे च्वन।
“तःधंगु शहर निनवेयापिं मनूतय्सं यानाच्वंगु मभिंगु ज्याखँ जिं स्यू। अथे जुयाः याकनं छ अन वनाः इमित उकिया लागि छिमित परमेश्वरं सजाँय बियादी धकाः धाः हुँ।”
धासेंलि अपाय्मछि तःधंगु छगू लाख व निइद्वलं मयाक छुं मस्यूपिं मस्त व अल्याख पशु दुगु निनवे शहर खनाः जि नुगः मछिं मजुइ ला?”