6 जिं ध्यान बियाः खँ न्यनागु दु, तर इमिसं खःगु खँ ल्हाः हे मल्हाः, सुनानं “थ्व जिं छु यानागु” धयाः थःगु मभिंगु ज्याया निंतिं पश्चाताप मयाः। लडाइँलय् वंम्ह सल थें सकलें थथःगु लँय् ब्वांवनाच्वंगु दु।
भिंपिं सुं दु ला, अले परमेश्वरयात मालाजुइपिं सुं दु ला धकाः परमेश्वरं स्वर्गं क्वय् मनूतय्थाय् स्वयादी।
वं बिचाः यानाः थःम्हं याःगु फुक्क अपराध लुमंकी अले व त्वःती। उकिं व धात्थें हे म्वाइ, व सी मखु।
गुम्ह गुम्हय्सिनं मतिइ तः थें प्रभुं थःम्हं धयादी थें यायेत लिपा लाकादी मखु। अथेसां छिपिं सुं नं नाश मजुइमा, अले फुक्कसिनं पश्चाताप यायेमा धकाः वय्कः पियाच्वनादीगु खः।
परमप्रभुया भय काइपिं मनूतय्सं थःथवय् थथे खँ ल्हाना च्वंबलय् परमप्रभुं इमिगु खँ ध्यान बियाः न्यनादिल। अले वय्कःयागु भय काइपिं व वय्कःयात हनाबना तइपिनिगु नां इमिगु लुमन्तिया निंतिं वय्कःया न्ह्यःने छगू सफुतिइ च्वल।
विश्वास यायेबहःपिं मनूत पृथ्वीं नाश जुयावने धुंकल। छम्ह नं भिंम्ह मनू मदय् धुंकल। सकलें मनूत स्याये पालेत पियाच्वनीगु। दक्व मनूतय्सं जाः ह्वलाः थः दाजुकिजापिनिगु शिकार याइगु।
थुकिं मस्याःपिं मनूतय्सं अझ नं थःगु ल्हातिं याःगु ज्यायागु पश्चाताप मयाः। इमिसं भूतयात पुजा यायेगु व लुँ, वहः, सिजः, ल्वहं व सिँयागु मूर्तियात पुजा यायेगु मत्वःतू। थ्व द्यःतय्सं मखं, मताः, अले न्यासि जुइ मफु।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी, “छिमित छु जुयाच्वन बांलाक बिचाः या।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी, “छिमित छु जुयाच्वन धयागु खँय् बांलाक बिचाः या।
“पःखाः हाकनं दय्काबीम्ह व देश जिपाखें नाश मजुइमा धकाः देशया लागि जिगु न्ह्यःने पःखाःया ह्वतय् दनाबीम्ह छम्ह मनू इमिगु दथुइ जिं स्वया, तर जिं सुं मखना।
“यरूशलेमया लँय् लँय् थाहां क्वहां हुँ, प्यखेरं स्व अले बिचाः या! उकिया चुक चुकय् माला स्व, छं छम्ह जक नं विश्वास यायेबहः जुयाः ज्या याइम्ह व सत्य मालीम्ह मनू गनं लुइके फत धाःसा जिं व शहरयात क्षमा यानाबी।
परमप्रभुं क्वत्यलातःपिन्त ग्वाहालि याइपिं सुं नं मखन। अले वय्कः दथुइ च्वनाः बिन्ति याइम्ह सुं छम्ह नं मखंगुलि अजू चायादिल। अनंलि वय्कःया थःगु हे जव ल्हातं इमित उद्धार यानादिल, अले वय्कःयागु हे धार्मिकतां इमित बचय् यानादिल।
अय्नं परमप्रभुं छिमिगु निंतिं दया यायेगु मतिइ तयादी। छिमिगु निंतिं माया यायेत वय्कः दनादी, छाय्धाःसा परमप्रभु न्याय यानादीम्ह परमेश्वर खः। वय्कःयात लं च्वनीम्ह धन्य खः।
जिं थः परमेश्वरयात धाये, जितः दोषी ठहरय् यानादी मते, तर जिगु छु दोष दु, जितः धयादिसँ।
“जिं थथे धयाः जिगु नामं मखुगु अगमवाणी ल्हाइपिं अगमवक्तातय्गु खँ न्यनागु दु, ‘जिं म्हगस खनागु दु, जिं म्हगस खनागु दु!’
“धाये कि सुं मनुखं परमेश्वरयात थथे धाल, ‘जि दोषी खः, जिं आवंलि मभिंगु ज्या याये मखु।
जिं मखंगु खँ छिं जितः स्यनादिसँ! जिं न्ह्याक्व हे अपराध याःसां तबि आवंलि जिं अपराध याये मखुत।’
जि इमिसं याःगु पाप व लोभया कारणं तंम्वयागु खः। जिं इमित सजाँय बिया, अले जिगु ख्वाः इपिंपाखें सुचुका। अय्नं इमिसं थःगु हे पहःचहलय् जिराहा जुयाच्वन।
छु छि न्ह्याबलें तंचायाच्वनादीगु ला? छु छिगु तं न्ह्याबलें दयाच्वनी ला?’ छं थथे ला धाःगु दु, अय्नं छं फतले मभिंगु ज्या याःगु दु।”
छिगु आज्ञा मानय् मयासें सकल इस्राएलं छिगु व्यवस्था त्वाथूगु दु अले छिपाखें फहिलावंगु दु। “उकिं परमेश्वरया च्यः मोशाया व्यवस्थाय् च्वयातःगु सराः व फैसला जिमित लाःगु दु। छाय्धाःसा जिमिसं छिगु खँ मन्यंसें पाप यानागु दु।
जिं मनय् तया, ‘धात्थें वं जिगु भय काइ, अले वं जिगु न्वाखँयात नाला काइ।’ अनंलि वयागु शरण कायेगु थाय् नाश जुइ मखु। न वयाके जिगु सजाँय वइ। तर फुक्क कथंया बांमलाःगु ज्या यायेत इपिं झन हथाय् चाल।”