40 “जिं इमित चिधिकःम्ह भ्याःचा, भ्याःचा व दुगु थें स्यायेत क्वय् हये।”
वया फुक्क द्वहंचात स्यानाब्यु! उपिं स्याइगु थासय् यंकेमाः! इमित धिक्कार दु! छाय्धाःसा इमिगु दिं वःगु दु। इमित सजाँय बीगु ई थ्यंकः वल।
छिमिसं बल्लाःपिं मनूतय्गु ला नइ, अले पृथ्वीयापिं शासकतय्गु हि त्वनी। थुपिं सकलें बाशानयापिं ल्ह्वंपिं भ्याःचात, चीधिकःपिं भ्याःचात, दुगुचात व द्वहंत थें खः।
परमप्रभुया तरवार हिइ थुंगु दु। व दाःनं जाःगु दु, भ्याःचा व च्वलय्तय्गु हिलय्, फैतय्गु जलासेँया दाकय् थुंगु दु। छाय्धाःसा परमप्रभुं थ्व बलि बोज्राया शहरय् छायादी, अले वय्कलं एदोमया लागाय् यक्व स्यायेगु पालेगु यानादी।
अय्नं जिपिं छिगु लागि न्हिथं सी मालाच्वंगु दु। स्यायेत हःपिं फैतय्त थें जिमित व्यवहार याइगु।
मभिंपिं मनूत नाश जुयावनी। परमप्रभुयात महीपिं मनूत गुँस्वां थें तनावनी, अले कुँ थें इपिं मदयावनी।
मोआब नाश जुइ, अले उकिया शहरय् हमला याइ। वया ल्याय्म्हपिं मध्ये दकलय् स्वयेज्यूपिन्त स्याइगु जुइ,” महाराजं धयादी, गुम्हय्सिगु नां दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु खः।