20 “याकूबया घरानायात थथे धा, यहूदाया मनूतय्त थ्व खँ कँ,
इमिसं ‘झी परमप्रभु परमेश्वरं छाय् झीत थथे यानादीगु?’ धकाः धयाहइबलय्, यर्मिया, छं इमित थथे धा, ‘गथे छिमिसं जितः त्वःताः थःगु हे देशय् मेपिं द्यःतय्त सेवा यात, अथे हे छिमिसं नं विदेशय् परदेशीतय्गु सेवा याइ।’”
हे मूर्ख व बुद्धि मदुपिं मनूत, छिपिं मिखा दयाः नं मखंपिं, न्हाय्पं दयाः नं मताःपिं, थ्व खँ न्यँ!
“यहूदाय् थ्व न्यंकि, यरूशलेमय् थ्व च्वय्कि, ‘देशन्यंक तुरही पु!’ तःसलं हालाः धा, ‘छथाय् मुं! झीपिं छचाःखेरं पःखाः ग्वयातःगु शहरय् बिस्युं वनेनु।’
