17 वया प्यखेरं च्वंपिं व वयागु नां न्यंपिं सकलें वयागु निंतिं ख्व, अले धा, ‘व बल्लाःगु राजदण्ड त्वधूगु दु। व नांजाःगु कथि त्वधूगु दु।’
छाय्धाःसा छिं इमिगु जुवा व ब्वहलय् च्वंगु कथियात, इमित अत्याचार याःपिनिगु तुतांयात त्वथुलादीगु दु। अले इमित मिद्यानया सिपाइँतय्त बुकु थें छिं थः प्रजायात अत्याचार याःपिन्त व क्वत्यलातःपिन्त बुकादीगु दु।
“व गज्याःगु कुचा कुचा जूगु दु, इपिं गपाय्सकं ख्वयाच्वंगु दु। मोआब लज्या चाःगु दु व ध्वस्त जूगु दु, अले वया प्यखेरं च्वंपिं जातितय्सं वयात हेस्याइगु अले व खनाः वातां जुइ।”
हेश्बोनया बुँ व सिब्माया दाखमा नं सुकूचिन। जाति जातिया शासकतय्सं इमिगु बांबांलाःगु फुक्क दाखया कचात तुतिं न्हुत्तुन्हुल। छुं ई न्हापा अनया दाखमात याजेर तक थ्यंगु खः अले मरुभूमि थ्यंक हे न्यनावंगु खः। उकिया मुखू न्यनावनाः मृत सागर पुलाः उखे थ्यंकः हे वन।
परमप्रभुं धयादिल, “अश्शूरीतय्त धिक्कार, सुयागु ल्हातय् जिगु तंया कथि, तंया तुतां दु!
परमप्रभुं छिगु बल्लाःगु राज्य यरूशलेमं तःधं यानादी। छि छिकपिनि शत्रुतय् जुजु जुयादी।
गुकिं न्ह्याबलें मनूतय्त तमं दाया हे च्वनीगु खः अले सह याये मफय्क जाति जातितय्त क्वत्यलाः दुःखकष्ट बीगु खः।