नुगः मछिंकाः थःगु वसः मखु, तर थःगु नुगः खुनाः परमप्रभु थः परमेश्वरपाखे लिहां वा, छाय्धाःसा वय्कः दया व माया क्यनादीम्ह, तं क्यनेत हथाय् मचायादीम्ह, अले सदां दयामाया यानादीम्ह, अले थःगु सजाँय पनेत न्ह्याबलें तयार जुयादीम्ह खः।
वं परमप्रभुयात धाल, “प्रभु, जिं थःगु देश त्वःते न्ह्यः थ्व हे खँ धयागु मखु ला? उकिं हे ला जि तार्शीशपाखे बिस्युं वनेत्यनागु खः। छि दया माया दीम्ह, तंचायेत लिबाकादीम्ह, नुगः क्यातुम्ह व सजाँय बी मयःम्ह खः धकाः जिं स्यू।
तर छुं जातिं बेबिलोनयाम्ह जुजुया जुवा थःगु ककुइ तयाः वयागु सेवा याइ, जिं उगु जातियात वयागु थःगु हे देशय् बुँज्या याकेबी अले च्वनेबी,”’” परमप्रभुं धयादी।