11 उबलय् थुपिं मनूत व यरूशलेमयात थथे धाइ, “मरुभूमिया नांगा डाँडा डाँडां क्वाःगु फय् जिमि मनूत दुथाय् न्ह्याइ। थ्व अन्नय् दुगु धू व सु पुइकायंकीगु बुलुहुं वइगु फय् मखु।
थः दाजुकिजातय्गु दथुइ व जियावसां, परमप्रभुपाखें छगू पुर्बया फय् मरुभूमिं जुया वइ। वयागु लःयागु मुहान सुनावनी, अले तुंथि च्वंगु लः नं सुनावनी। वयागु दक्व मूं वंगु चिज दुगु धुकुति लुतय् याइ।
उकियात मेथाय् तःसां छु व तःमा जुइ ला? पुर्बयागु फसं कय्के धुंकाः व फुक्क सुकूगनामवनी ला, व बुयावःगु थासय् हे सुकूगनामवनी ला?’”
वय्कलं ल्हातिइ हासा ज्वना तयादीगु दु। वय्कलं फुक्क छ्व हायाः थःगु धुकुतिइ स्वथनादी। अले छ्वस जुक्व गुबलें मसीगु मिइ छ्वय्कादी।”
अथे जुयाः इपिं सुथसिया खसु थें, सुथय् हे मदयावनीगु सुतिलः थें, फसं ब्वय्कायंकीगु खलाय् च्वंगु छ्वस थें, अले झ्यालं पिहांवइगु कुँ थें जुइ।
तर तंम्वय् उकियात लिनाकाल। उकियात बँय् वांछ्वयाबिल। पुर्बयागु क्वाःगु फसं उकियात गंकाबिल, उकिया फुक्क फल कुतुंवन। उकियागु बल्लाःगु कचात फुक्क गन, मिं उपिं भस्म जुल।
जिमि थःमनूतय्गु मभिंगु ज्या सदोमया स्वयाः नं तःधं जूगु दु। सदोम सुयात थत्थें वांछ्वयाबिल अले सुनां नं वयागु विरोधय् ल्हाः मह्वं।
ध्वंचिया मामं नं थः मस्तय्त थःगु दुरुप्वः पिकयाः दुरु त्वंकी, जिमि थः मनूत धाःसा मरुभूमिया शुतुरमुर्ग थें दयामदुपिं जूगु दु।
जिमि थःमनूतय्गु नाश खनाः जिगु मिखां ख्वबि धाः हाःगु दु।
ख्वख्वं ख्वबिं हे जिगु मिखा न्यलय् धुंकल। जिगु नुगः क्वतुन। जिमि मनूत नाश जूगुलिं, जिमि मस्त व दुरु त्वंपिं मस्त शहर शहरय् व गल्लि गल्लिइ मूर्च्छा जूगुलिं जिगु नुगः तसकं ख्वःगु दु।
स्व, तम्वय् परमप्रभुयागु ग्वःफय् मुयावइ, दुष्टतय्गु छेनय् व न्याइ।
“आः हे यर्मिया, छं इमित थ्व वचन धा, “‘जिगु मिखां मदिक्क चान्हि ख्वःबि पिहां वयाच्वनेमा। छाय्धाःसा कुमारी म्ह्याय्, जिमि मू वंपिं मनूत तसकं घाःपाः जूगु दु। इमित तःधंगु घाः जूगु दु।
उकिं दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी, “स्व! जिं थःम्हं हे इमित धातुयात थें शुद्ध याये अले जाँचय् याये। जिमि प्रजां मभिंगु ज्या याःगु दु। उकिं जिं इमित मेगु छु यायेगु?
जिगु छ्यं बुँगाःचा व जिगु मिखा ख्वबिया मुहान जूगु जूसा, स्याःपिं जिमि मनूतय्गु निंतिं जि चान्हि ख्वयाच्वनेगु।
ध्यान बियाः न्यँ! तापाःगु देशं जिमि मनूत ख्वयाच्वंगु सः ताये दयाच्वंगु दु। “छु परमप्रभु सियोनय् मदी ला? छु आः अन जुजु मदी ला?” “इमिसं छाय् जितः थःगु मूर्तितपाखें व ज्यालगे मजूगु विदेशी मूर्तितपाखें तंचायेकूगु?”
जिपिं सकलें अशुद्ध मनूत थें जूगु दु, अले झीगु फुक्क धर्मया ज्या भ्वाथःगु कापः थें खः। जिपिं फुक्कं सिमाहः थें गनावनी अले जिमिगु पापं जिमित फसं थें पुइकायंकी।
छं इमित हायाछ्वइ अले फसं इमित च्वय् थत यंकी, अले ग्वःफसं इमित पुइकेयंकी। छं धाःसा परमप्रभुनापं हे लय्तायाच्वनी। अले छं इस्राएलया पवित्र परमेश्वरया महिमा याइ।
वय्कलं थः प्रजायात सजाँय बीत देशं पितिना छ्वयादी। पुर्बं क्वाःगु फय् वइगु दिनय् थें थःगु तच्वःगु तमं वय्कलं इमित बिसिकेछ्वल।
अथे जुयाः जिं धया, “जिपाखें फःहिला हुँ! जितः ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वये ब्यु, जिमि प्रजाया नाशया कारणं जितः ह्यय्केगु कुतः याये मते।”
क्यातूगु नुगः दुपिं मिसातय्सं थःगु हे ल्हातं थः मस्तय्त नयेगु ज्वरे यात। जि थःमनूतय्गु नाशया इलय् इमि मस्त हे इमिगु नसा जुल।
वय्कलं दुष्टतय्थाय् मि व गन्धक गाय्कादी। तच्वकं क्वाःगु फय् छ्वयाः इमित सजाँय बियादी।
तर जिगु आज्ञां तसकं फय् वइ। आः जिं इमित सजाँयया आज्ञा बी।”
“जिं छिमित मरुभूमियागु फसं ब्वय्कायंकूगु छ्व थें ह्वलाबी।
स्व, जिं बेबिलोनीतय्त थने, व जाति तसकं नुगः छाःगु व लाः लाः थें यानाजुइगु जाति खः, मेपिनिगु च्वनेगु थाय् लाकाकायेत इपिं पृथ्वी न्यंकनं वनी।
अले इपिं ग्वःफय् थें तसकं ब्वाँय् वइ, वनी। इपिं दोषी मनूत खः, इमिगु बल हे इमि द्यः खः।”
फसं पुइकायंकू थें इमित पुइकायंकी, अले मूर्तितय्गु न्ह्यःने बलि छाःगुया कारणं हे इपिं लाजय् च्वनेमाली।