2 “परमप्रभुं थथे धयादी – परमप्रभुया देगःया चुकय् दँ, अले परमप्रभुया देगलय् आराधना यायेत वःपिं यहूदाया शहर शहरयापिं फुक्कं मनूतय्त जिं छन्त इमित धाः धकाः आज्ञा बियागु फुक्क खँ धा, छता खँ नं त्वःफिके मते।
जिं छिमित बियागु आज्ञाय् छुं तने नं मते लिकाये नं मते। अय्नं जिं छिमित बियागु परमप्रभु छिमि परमेश्वरया आज्ञा मानय् या।
छाय्धाःसा परमेश्वरयागु खँ छुं नं मल्यंकुसे जिं छिकपिन्त न्यंकागु हे दु।
अले जिं स्यना थें छिमिसं इमित स्यनेकने यानाः फुक्कं खँ मानय् याकि। न्यँ, संसार फुना मवंतले जि छिपिंनाप हे दइ।”
अले यर्मिया तोपेतं लिहां वल, गन परमप्रभुं वयात अगमवाणी ल्हायेत छ्वयादीगु खः। व परमप्रभुया देगलय् वन अले वं देगःया चुकय् दनाः फुक्कसित थथे धाल,
“यर्मिया तयार जु! जिं छन्त उजं बियागु फुक्क खँ वनाः इमित धयाब्यु। आः इपिं खनाः ग्याये मते! मखुसा जिं छन्त इमिगु न्ह्यःने ग्याये माय्काबी।
जिं छेँय् छेँय् वनाः मनूतय्गु न्ह्यःने भिंगु खँ न्यंका जुयाबलय् छिकपिनिगु भिं जुइगु छुं हे खँ मल्यंका।
अले न्हिं न्हिं देगलय् व छेँखा पतिकं वनाः स्यं जुइगु व येशू हे मुक्ति बीम्ह ख्रीष्ट खः धयागु भिंगु खँ न्यंकः जुइगु मत्वःतल।
वय्कलं लिसः बियादिल – “संसारया न्ह्यःने जिं धयागु दु, जिं न्ह्याबलें धर्मशास्त्र स्यनीगु थाय् थासय् व देगलय् च्वनाः स्यनेकने यानागु दु। जिं सुयातं गुप्त खँ ल्हाः मजुया।
अले वय्कलं जितः थथे धयादिल, “अय् सीमानिम्ह मनू, जिं छन्त धयागु फुक्क खँ बांलाक न्यँ, अले नुगलय् ति!
अले च्वय्यागु चुकय् परमप्रभुया देगःया न्हूगु मू ध्वाखाय् दुगु छ्यान्जे शापानया काय् गमर्याहया क्वथाय् बारूकं थूतुलातःगु भ्वँतं देगलय् दुपिं सकलें मनूतय्त यर्मियायागु फुक्क खँ ब्वना न्यंकल।
सुं अगमवक्तां म्हगस खंगु दुसा वं वयागु म्हगस कनेमा, तर सुयाके जिगु वचन दु वं जिगु वचन खःकथं कनेमा। जि, परमप्रभुं धाये, छ्वालिनापं छ्वयागु छु स्वापु?
“परमप्रभुया देगःया मू लुखाय् दनाः थ्व खँ न्यंकि, “‘परमप्रभुया आराधना यायेत थ्व मू लुखां दुहां वःपिं छिपिं यहूदायापिं सकलें मनूत, परमप्रभुया वचन न्यँ।
जिं छु छु आज्ञा बियागु दु उपिं फुक्क बांलाक मानय् या। उकी छुं तने नं मते लिकाये नं मते।
सुनानं थ्व अगमवाणीयागु सफुलिइ च्वंगु छुं वचन लिकाल धाःसा परमेश्वरं वयागु जीवनयागु सिमायागु फलया भाग नं मदय्कादी। अले वयात पवित्र शहरं पितिनी।
अबलय् हे छम्ह मनुखं ब्वाँय् ब्वाँय् वयाः धाल – “छिकपिन्सं झ्यालखानाय् कुना तःपिं मनूत ला देगलय् च्वनाः मनूतय्त स्यनेकने यानाच्वन।”
कन्हय् खुन्हु सुथ न्हापां वय्कः हानं देगलय् तुं लिहां झाल। फुक्क मनूत वय्कःयाथाय् मुंवःगुलिं इमित स्यनेकने यायेत वय्कः फ्यतुनादिल।
वय्कलं न्हिन्हिं झायाः अन देगलय् स्यनादीगु खः। उकिं तःधंपिं पुजाहारीत, शास्त्रीत व ततःधंपिं मनूत मिलय् जुयाः वय्कःयात स्यायेत स्वयाच्वन।
यर्मिया अगमवक्तां इमित धाल, “जिं छिमिगु खँ न्यनागु दु। छिमिसं बिन्ति याःथें जिं परमप्रभु छिकपिनि परमेश्वरयात प्रार्थना यानाबी, अले परमप्रभुं छु धयादिल व फुक्क जिं छिमित कनाबी। जिं छुं नं खँ छिमिगुपाखें सुचुके मखु।”
तर परमप्रभु छिमि परमेश्वरं थःगु नां तयेत छिमि खलःतय् दथुं गुगु थाय् ल्ययादी व थाय्यात मा। व थासय् हे छिपिं वनेगु या।
“उकिं थ्व फुक्क खँ छं इमित धाःसां इमिसं छंगु खँ न्यनी मखु। छं इमित सःतूसां इमिसं छन्त लिसः बी मखु।
“अय् सीमानिम्ह मनू, जिं छन्त इस्राएलया घरानाया पिवाः यानागु दु। उकिं जिं आः धयाच्वनागु खँ न्यँ, अले इमित जिगुपाखें ख्याच्वः ब्यु!
वं जितः धाल, “अय् सीमानिम्ह मनू, छंगु मिखां स्व, अले थःगु न्हाय्पनं न्यँ, जिं छन्त छु छु क्यने उकी ध्यान ब्यु! छाय्धाःसा थुकियागु निंतिं हे जिं छन्त थन हयागु खः। छं थन छु छु खना, व फुक्क इस्राएलया घरानायात धयाब्यु!”
मोशां उजं ब्यूगु फुक्क खँ छगू नं मत्वतुसें मिस्त, काय्म्ह्याय्पिं, इपिंलिसें च्वनिपिं परदेशीत व इस्राएलयापिं फुक्क खलःयात यहोशूं ब्वना न्यंकल।
तर परमप्रभुं जितः धयादिल, “‘जि ला मचा हे तिनि’ धकाः धाये मते, तर जिं छन्त सुयाथाय् छ्वये अन छ वने हे माः। जिं छन्त छु छु उजं बी, छं व इमित कने हे माः।
व हे वचन यर्मियां यहूदायापिं फुक्क मनूत व यरूशलेमयापिं फुक्क मनूतय्त धाल। व वचन थ्व खः –
परमप्रभुया देगलय् दनाच्वंपिं पुजाहारीत व सकलें मनूतय् न्ह्यःने यर्मिया अगमवक्तां हनन्याह अगमवक्तायात लिसः बिल।