12 अले यर्मियां फुक्क हाकिमत व फुक्क मनूतय्त धाल, “थ्व देगः व थ्व शहरया विरोधय् छिकपिन्सं न्यनादीगु फुक्क खँ अगमवाणी ल्हायेत परमप्रभुं जितः छ्वयाहयादीगु हे खः।
पत्रुस व मेपिं प्रेरिततय्सं थथे लिसः बिल – “जिमिसं मनूतय्गु स्वयाः परमेश्वरयागु खँ न्यनेमाः।
अय्नं पत्रुस व यूहन्नां थथे लिसः बिल – “परमेश्वरया न्ह्यःने जिमिसं छिकपिनिगु खँ न्यनेगु ला कि वय्कःयागु खँ न्यनेगु? छिकपिन्सं हे धयादिसँ।
तर थ्व खँ छिकपिन्सं पक्का सीकाति जितः स्यानादिल धाःसा थःके, थःगु शहरय् व थनच्वंपिं मनूतय्के दोष मदुम्हय्सिगु हिया दोष हइ, छाय्धाःसा परमप्रभुं हे थ्व फुक्क वचन न्यंकेत जितः छिमिथाय् छ्वयाहयादीगु खः।”
“परमप्रभुं थथे धयादी – परमप्रभुया देगःया चुकय् दँ, अले परमप्रभुया देगलय् आराधना यायेत वःपिं यहूदाया शहर शहरयापिं फुक्कं मनूतय्त जिं छन्त इमित धाः धकाः आज्ञा बियागु फुक्क खँ धा, छता खँ नं त्वःफिके मते।
अले इमिसं छन्त ‘छं छाय् झसुका तयाच्वनागु’ धकाः न्यन धाःसा थथे लिसः ब्यु, ‘वयाच्वंगु खबरं यानाः सकसिगु नुगः खाइ अले सकसिगु ल्हाः याताप्याता जुइ। सकसिगु नुगः क्वतुनी अले सकसिगु पुलि लः थें याग्लाप्याग्ला जुइ। स्व! थथे जुइत्यंगु दु, अले थथे हे जुइ,’ जि, परमप्रभु परमेश्वरं थथे धाये।”
सिंह गर्जय् जुइबलय् सु मग्याइ? परमेश्वरं न्ववानादीबलय् सुनां अगमवाणी न्वमवासे च्वने फइ?