11 अले पुजाहारीत व अगमवक्तातय्सं हाकिमत व फुक्क मनूतय्त थथे धाल, “थ्व मनूयात स्याये हे माः। छाय्धाःसा थ्व मनुखं थ्व शहरया विरोधय् अगमवाणी ल्हाःगु दु। थ्व छिमिसं थःगु हे न्हाय्पनं न्यने धुंकल।”
अले हाकिमतय्सं जुजुयात धाल, “थ्व मनूयात स्याये हे माः, छाय्धाःसा थ्वं थज्याःगु खँ ल्हानाः थ्व शहरय् ल्यनाच्वंपिं सिपाइँतय्त व मनूतय्त निराश याःगु दु। थ्वयात थुपिं मनूतय्त भिंकेगु मखु कि स्यंके मास्ति वः।”
छिमिगु छु बिचाः दु?” इमिसं धाल – “थ्व दोषी हे खः, थ्वयात स्याये हे माः।”
अय्नं जिं आज्ञा मबियागु वचन जिगु नामय् न्ववाइम्ह वा मेपिं द्यःतय्गु नामय् न्ववाइम्ह अगमवक्तायात स्याना छ्वयेमाः।”
थुलि तक ला अन च्वंपिं मनूतय्सं पावलयागु खँ न्यन। अनं लिपा इपिं ततःसलं थथे धकाः हाला हल – “थ्वयात स्याये हे माः। थज्याःम्ह मनू ला म्वानाच्वनेत तकं मल्वः।”
यहूदीतय्सं पिलातसयात लिसः बिल – “जिमिके नं व्यवस्था दु, थ्व व्यवस्थाकथं थ्वयात स्याये हे माः, छाय्धाःसा थ्वं थःत परमेश्वरया काय् धकाः धयाजुल।”
इमिसं वयात लिसः बिल – “थ्व मनुखं मखुगु ज्या मयाःगु जूसा जिमिसं थन हये हे मखुनि।”
अय्नं हे परमप्रभु, जितः स्यायेत स्वयाच्वंपिनिगु फुक्क ग्वसाः छिं स्यू, इमिगु अधर्मयात क्षमा यानादी मते! थःगु मिखां इमिगु पाप हुयादी मते! इपिं छिगु न्ह्यःने नाश जुइमा। थःगु तंया इलय् छिं इपिंलिसें थज्याःगु हे व्यवहार यानादिसँ।
अले हाकिमत व फुक्क मनूतय्सं पुजाहारीत व अगमवक्तातय्त धाल, “थ्व मनू ज्यान सजाँय बीमाःम्ह मखु। थ्वं जिमित परमप्रभुं झी परमेश्वरया नामय् थ्व खँ धाःगु खः।”
अले शहरयापिं मनूतय्सं योआशयात धाल, “छिमि काय्यात पिने हजि। व सी हे माः, छाय्धाःसा वं बालया वेदीयात थुनाब्यूगु व उकिया लिक्क च्वंगु अशेराया थांयात नं पालाब्यूगु दु।”