4 “परमप्रभुं थः दास अगमवक्तातय्त तःकः मछि छिमिथाय् छ्वयाहयादीगु जूसां छिमिसं ध्यान नं मब्यू, न्यनेत न्हाय्पं नं मब्यू।
“यहूदाया जुजु अमोनया काय् योशियाहं राज्य यानाच्वंगु झिंस्वंगूगु दंनिसें थौं तक अर्थात निइस्वदँ तक, परमप्रभुया वचन जिथाय् वयाच्वंगु दु, अले जिं व छिमित कनावयाच्वनागु दु, तर छिमिसं उकी ध्यान ब्यूगु मदु।
अले जिं छिमिथाय् छ्वयाहयापिं अगमवक्तातय्गु खँ ध्यान बियाः मन्यन धाःसा (खः ला छिमिसं ध्यान बियाः न्यंगु मदु)
होश या, छिपिंलिसे नवानादीम्हय्सिगु खँ मन्यंसे च्वने मते। थ्व संसारय् च्वनाः परमेश्वरयागु खँ न्यंकीम्हय्सिगु खँ मन्यंपिन्त ला मल्यंकू धासेंलि स्वर्गं हे नवानादीम्हपाखे फस्वया जुइपिन्त जक ल्यंकी ला?
जिं वयात, वया सन्तान व वया भारदारतय्त इमिगु पापया लागि सजाँय बी। जिं इमिके व यरूशलेम व यहूदाय् च्वंपिन्के जिं इमिगु विरोधय् हये धयागु फुक्क नाश हये, छाय्धाःसा थ्व खँय् इमिसं ध्यान हे मब्यू।’”
इमिसं जिगुपाखे थःगु ख्वाः मखु, जँन्हुफाः स्वय्कूगु दु। जिं इमित तःकः मछि स्यंसां इमिसं जिगु खँ मन्यन अले इपिं जिगु न्वानाखँकथं मजुल।
छाय्धाःसा इमिसं जिगु खँ बांलाक मन्यन,” परमप्रभुं धयादी। “गुगु वचन जिं थः दासत अगमवक्तातपाखें बारम्बार इमिथाय् छ्वयागु खः। छिपिं यरूशलेमं ज्वनाः बेबिलोनय् यंकूपिन्सं नं ध्यान बियाः मन्यं,” परमप्रभुं धयादी।
छन्त सुख जुयाच्वंबलय् हे जिं छन्त ख्याच्वः बियागु खः। तर छं जिं न्यने मखु धाल। थ्व ला ल्याय्म्हबलय् निसेंया छंगु बानी खः, छं जिगु खँ न्यंगु मदु।
“दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु इस्राएलया परमेश्वरं थथे धयादी, ‘स्व, जिं थःम्हं हे थ्व शहरय् व थुकिया लिक्क लाःगु गांगामय् जिं धयागु फुक्क विपत्तित हये, छाय्धाःसा इमिसं जिराहा जुयाः जिगु वचन मानय् मयाः।’”
अय्नं इमिसं धाइ, ‘जिमित मतलब मदु! जिपिं ला थःगु हे मनसुवाः कथं वनाच्वने, जिपिं सकलें थःगु जिराहा मनया ल्यू वना हे च्वने।’”
अय्नं इमिसं खँ मन्यं, जिगु खँय् ध्यान मब्यू। तर उकिया पलेसा इपिं जिराहा जुल। इमिसं जिगु आज्ञा पालन मयाः। अले जिं स्यनागु खँ नाला मकाः।’
तर छिमिसं ला छिमि तापाःबाज्यापिन्सं स्वयाः यक्व मभिंगु ज्या याःगु दु। स्व, छिपिं सकलें जिगु आज्ञा पालन यायेगु स्वयाः जिराहा जुयाः मभिंगु इच्छाया ल्यू जूगु दु।
परमप्रभुं धयादी “अय्नं छिमिसं जिगु खँ मन्यंसे थःगु ल्हातं दय्कूगु मूर्तिं जितः तंचाय्कल गुकिं यानाः छिमिगु हे मभिं जुल।”
मनश्शे व वया मनूतलिसें परमप्रभु न्ववानादिल, तर इमिसं वास्ता मयाः।
जिं थथे धयाः छिमिगु लागि पालेत तया, ‘तुरहीया सः बांलाक न्यँ।’ तर छिमिसं धाल, ‘जिमिसं न्यने मखु।’
तर इमित थःथाय् हे लित हयेत परमप्रभुं अगमवक्तात छ्वयादिल। उपिं अगमवक्तातय्सं इमिगु दोष क्यनाबिल अय्नं इमिसं अगमवक्तातय्गु खँ मन्यं।
छिपिं थः पुर्खा थें जुइ मते। न्हापायापिं अगमवक्तातय्सं इमित थथे धाःगु खः – दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी, ‘छिपिं थःपिनिगु मभिंगु बानी व मभिंगु ज्याखँ त्वःता जिथाय् वा।’ अय्नं इमिसं जिगु खँ मन्यं, परमप्रभुं घोषणा यानादी।