1 व दिंखुन्हु, परमप्रभुं थःगु ग्यानापुगु, तच्वःगु शक्तिं व तच्वकं ज्वःगु तरवारं सुल्ल न्ह्याइम्ह व हितु हीम्ह सर्प लिव्यातन्यात सजाँय बियादी, अले व समुद्रया तःधिकःम्ह अजिङ्गरयात स्यानादी।
वलिसें खँ ल्हा, अले वयात थथे धा, ‘परमप्रभु परमेश्वरं थथे धयादी – “‘हे मिश्र देशयाम्ह जुजु फारो, जि छंगु विरोधय् दु, थःगु खुसिचातय्गु दथुइ च्वनाच्वनीम्ह छ तःधीम्ह लखय् च्वनीम्ह जन्तु, छं थथे धाःगु दु, “निल खुसि जिगु हे खः, व जिगु निंतिं दय्कागु खः।”
छुं यानादिसँ! हे परमप्रभु, जिमित ग्वाहालि यानादिसँ, अले थःगु शक्ति छ्यलाः जिमित बचय् यानादिसँ, पुलांगु इलय् थें अले न्हापाया पुस्तातय्गु इलय् थें छुं यानादिसँ। छु छि व हे मखु ला, गुम्हय्सिनं समुद्रया अजिङ्गर राहाबयात कुचा कुचा थलादिल अले व अजिङ्गरयात सुयाबिल।
हानं मेगु छगू चिं स्वर्गय् खनेदत। छम्ह तसकं ग्यानापुसे च्वंम्ह, ह्याउँसे च्वंम्ह, न्हय्गः छ्यं, झिपु नेकू व न्हय्गः छेनय् श्रीपेच दुम्ह अजिङ्गरयात खना।
मि व तरवारपाखें परमप्रभुं फुक्क मनूतय्गु न्याय यानादी, अले परमप्रभुपाखें सीपिं यक्व हे दइ।
उकी जहाजत न्ह्याइ छिं दय्कादीम्ह लः जन्तु लिव्यातन् अन म्हिती।
वय्कःया सासलं आकाश सफा जुल। सुल्ल न्ह्यानाच्वंम्ह सर्पयात वय्कःया ल्हातं सुयाबिल।
अजिङ्गर धाःसां ज्यूम्ह, पुलांम्ह सर्प धाःसां ज्यूम्ह, दुष्ट व शैतान धाःसां ज्यूम्हय्सित व स्वर्गदूतं ज्वनाः द्वःछि दँ तक चिनातल।
सल गया च्वंम्हय्सिगु म्हुतुं पिहां वयाच्वंगु तरवारं ल्यंदनिपिं फुक्कसितं स्याना छ्वत। इमिगु ला नयाः फुक्क झंगःतय्सं प्वाः जाय्कल।
सियोनयापिं मनूतय्सं धाइ, “बेबिलोनयाम्ह जुजु नबूकदनेसरं जिमित नयाबिल, वं जिमित अलमल यानाबिल। जिमित वं छगः प्वंगु थल थें यानाब्यूगु दु। वं जिमित पपुदुपिं अजिङ्गरं थें नुनाछ्वल। साःगु नसायात थें जिमित नयाः थःगु प्वाः जाय्कल, अनंलि ल्ह्वयाः जिमित वांछ्वल।
व परमेश्वरया ज्यात मध्ये मू ज्या खः, अय्नं वयात सृष्टि याःम्ह थःगु तरवार ज्वनाः वयागु न्ह्यःने वने फु।
अले स्वर्गदूतं जितः हानं धाल – “छं खंगु मिसाया लिक्क दुगु लःयागु अर्थ देश देशयापिं मनूत, जात जातियापिं मनूत व थीथी भाषां नवाइपिं मनूतय्गु हुल खः।
न्हय्गः ख्वल्चा ज्वनातःम्ह स्वर्गदूत मध्ये छम्ह स्वर्गदूतं वयाः जितः थथे धाल – “थन वा, यक्व लः दुथाय् च्वंम्ह नांजाःम्ह वेश्यायात याःगु न्याय जिं छन्त क्यनाबी।
अले अजिङ्गर, पशु व फताहा अगमवक्तायागु म्हुतुं स्वम्ह ब्यांचा थें ज्याःपिं मभिंपिं आत्मात पिहां वःगु जिं खना।
जिं हानं पृथ्वीं पिहां वयाच्वंम्ह छम्ह मेम्ह पशुयात खना। चीधिकःम्ह भ्याःचायागु थें वयाके निपु नेकू दु। वं नवाःगु अजिङ्गरं नवाःगु थें च्वं।
सकलें मनूतय्सं अजिङ्गरयात पुजा याइगु खः। अले व अजिङ्गरं थःगु अधिकार पशुयात बिल। अथे जुयाः मनूतय्सं थथे धयाः पशुयात नं पुजा यात – “थ्व पशु थें ज्याःम्ह सु दु? थ्व पशुनाप सु ल्वाये फइ?”
उकिं पश्चाताप या, मखुसा जि याकनं वयाः जिगु म्हुतुइ च्वंगु तरवारं इपिं लिसे ल्वाये।
हे यक्व लः दुगु थासय् च्वनीपिं! व धन-सम्पत्ति यक्व दुपिं! छिपिं खतम जुइगु ई थ्यंकः वल, छंगु अन्त थ्यंकः वल।
“छिमिसं ख्वख्वं धाइ, ‘हे परमप्रभुया तरवार, छं गुबलय् आराम कायेगु? छ थःगु दापय् लिहां हुँ, छ सुम्क च्वँ।’
गुँखिचा व भ्याःचा छथाय्नापं च्वनाः नइ, अले सिंहनं धाःसा द्वहं नं थें सु नइ, सर्पया नसा धाःसा धू जुइ। जिगु फुक्क पवित्र पर्वतय् न इमिसं हानि याइ न नाश हे याइ, परमप्रभुं धयादी।”
परमप्रभु थः स्वर्गलोकं पृथ्वीइ च्वंपिं मनूतय्त इमिगु पापया निंतिं सजाँय बियादीत झायादीत्यंगु दु। पृथ्वीं थःके प्वंकूगु हि क्यनी, अले हत्या यानातःपिन्त सुचुका तइ मखु।
हे दकले बल्लाःम्ह जुजु! थःगु महिमा व प्रतापनापं थःगु तरवार जँय् घानादिसँ।
दिंतय्त सराः बीपिन्सं अले लिव्यातन्यात थनेत तयार जूपिन्सं उगु दिंयात सराः बीमा,
“छं लिव्यातन्यात बल्छीं सालाः लिकाये फु ला? अथवा वयागु मेयात खिपतं ची फु ला?
जिं तरवारयात छिमिगु कर्म यानाबी, अले छिपिं सकलें स्यायेत क्वछुइ। छाय्धाःसा जिं छिमित सःताबलय् छिमिसं लिसः मब्यू। जि न्ववानाबलय् छिमिसं न्हाय्पं बियाः मन्यं। जिगु न्ह्यःने छिमिसं छु मभिं व हे ज्या यात, अले छिमिसं जितः मयःगु ज्या यायेगु हे ल्यल।”
इपिं कर्मेल डाँडाय् सुला च्वंसां जिं इमित मालाः ज्वने। इपिं जिपाखें सुलाः समुन्द्रया क्वय् वंसां जिं सर्पयात इमित न्यायेगु आज्ञा बी।