“स्व! मि च्यानाच्वंगु भट्टी थें च्वंगु व दिं वयाच्वंगु दु। उखुन्हु सकल घमण्डीत व मभिंगु ज्या याइपिं सु थें याकनं च्याइ। व दिनं इमित हा व कचा तक हे ल्यं मदय्क छ्वय्काबी,” दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी।
तर उकियात स्वयाच्वँ। छुं जुयाः व रथ बेथ-शेमेशपाखे थःगु हे थासय् च्वय्पाखे थःत यंकल धाःसा, परमप्रभुं हे व तःधंगु विपत्ति झीथाय् छ्वयाहःगु खः। मखुसा, वय्कलं थःगु ल्हातं झीत कय्कूगु मखु बरु थ्व संयोगं जक जूगु धकाः सीके फइ।”
स्वर्गं स्वयादिसँ, अले थःगु दक्वसिबय् च्वय्यागु पवित्र व महिमां जाःगु सिंहासनं क्वय् स्वयादिसँ। छिगु जोश व शक्ति गन वन? छिं जिपिंपाखें छिगु क्वमिलुसु व दयामाया लितकाःगु दु।