6 तर्शीशपाखे हुँ! अय् समुद्रया सिथय्यापिं मनूत विलाप या!
वय्कलं धयादिल, “अय् कुमारी सीदोन, आः छं गुबलें नं लसता हने खनी मखुत। दं, साइप्रस टापुपाखे हुँ, छन्त अन नं आराम दइ मखु।”
अय् तसकं बांलाःगु तर्शीशयापिं मनूत, नील खुसिया सिथय् थें बुँ पा, छाय्धाःसा आः छंगु छगू नं जहाज दिकेगु थाय् मदये धुंकल।
इपिं तरवारपाखें, नांगागु तरवारपाखें, चाःतुगु धनुष वाणपाखें व तःधंगु ल्वापुपाखें बिस्युं वनी।
अथे जुयाः मोआबीत थःपिनिगु दुःखकष्टया कारणं ख्वयेमाली। इपिं सकलें मोआबया निंतिं विलाप याइ अले कीर-हरेशेतया किसमिसया ज्वाँय्या निंतिं छिमिसं ख्वख्वं बिलाप या।
मुगलं दायातःगु वहःया पाता तर्शीशं, लुँ धाःसा उपज देशं हइ। थ्व कारिगरया ज्या व लुँकःमिया ल्हाःया ज्या खः। वयागु वसः वँचुगु व प्याजीगु रंगयागु जुइ। उपिं फुक्क सीप दुपिं मनूतय्गु ज्या खः।
समुद्र सिथय् च्वंपिं सकलें छ खनाः वातां जूगु दु। इमि जुजुपिं तसकं ग्यानाः थरथर खाःगु दु, इमिगु ख्वाःपाः कय्कूंगु दु।
योना परमप्रभुयापाखें बिस्युं वनेत मेखे स्वयाः वन। व योप्पा थ्यन। वं अन तार्शीश वनेत्यंगु जहाज नापलात। धिबा पुलाः व जहाजय् च्वन। परमप्रभुयापाखें बिस्युं वनेत व तार्शीशपाखे वन।
