11 परमप्रभुं वयात धयादिल, “मनूतय्गु म्हुतु सुनां दय्कल? मनूतय्त लाता व ख्वाँय् सुनां याइ? मनूतय्त स्वये फुम्ह व कां सुनां याइ? छु जि परमप्रभुं हे, मखु ला?
गुगुं शहरय् लडाइँया तुरही पुइबलय् मनूत मग्याइ ला? परमप्रभुं मछ्वतले छु गुगुं शहरय् विपत्ति वइ ला?
परमप्रभुं मिखां मखंपिन्त मिखां खंकादी, परमप्रभुं ग्वतुलाच्वंपिन्त थनादी। परमप्रभुं भिंपिं मनूतय्त माया यानादी।
अले वं जिगु म्हुतुइ व हेंग्वामिं थीकाः थथे धाल, “स्व, थुकिं छंगु म्हुतुइ थ्यूगु दु। आः छंगु दोष हुयाछ्वये धुंकल अले छंगु पाप क्षमा जुल।”
छिमित न्हाय्पं ब्यूम्हय्सिनं मताइ ला? छिमित मिखा ब्यूम्हय्सिनं मखनी ला?
हे परमप्रभु, जिगु म्हुतु चायेकादिसँ, अले जिं छितः प्रशंसा याये।
अनंलि परमप्रभुं ल्हाः ताहाक यानाः जिगु म्हुतुसि थियादिल, अले धयादिल, “स्व, जिं थःगु वचन छंगु म्हुतुइ तयाबियागु दु।
जिं धया, “स्वयादिसँ परमप्रभु परमेश्वर, जि ला नवाये नं मसः, जि ला मचा हे तिनि।”
व मनू थ्यंकः वःगु दिंया छन्हु न्ह्यःयागु सन्ध्याकाः इलय् परमप्रभुया शक्ति जिके वल। सुथय् व मनू थ्यंकः वये न्ह्यः वय्कलं जिगु म्हुतु चाय्काबिल। उकिं जिगु म्हुतु चाल, उबलय् निसें जि सुम्क मच्वना।
परमप्रभुया लागि थाकुगु धयागु छु दु? जि दच्छि लिपा जिं धयागु इलय् छन्थाय् लिहां वये। उबलय् साराया काय् दये धुंकी।”
कांपिन्सं मिखां खन, लंग्रात न्यासि वने फत, कोह्रित लाया वन, ख्वाँय्तय्सं ताल, सीपिं मनूत हानं म्वानावल, अले चीमिपिन्सं भिंगु खँ न्यन।
गुकिं यानाः छं मिखां मखंपिन्त खंकाबी कुना तःपिं कैदीतय्त झ्यालखानां व खिउँगु थासय् च्वंपिन्त खिउँगु कालकोठरीं लिकाइ।
मजुसे मगाःगु जिं धयागु खँय् छं विश्वास मयाःगुलिं थथे मजुतले छ पाकः जुयाच्वनी।”
अबलय् हे वं न्हापा थें तुं नवाये फत। अले वं परमेश्वरयात तःधंकल।
मेपिन्सं थथे धाल – “भूत दुब्यूम्ह मनुखं थज्याःगु खँ ल्हाइ मखु। कांम्ह मनूयागु मिखा भूत दुब्यूम्ह मनुखं चाय्काबी फइ ला?”
कुहां वनेनु, अले झीसं इमिगु भाय्यात ल्वाकःबुकः याये। अले इमिसं थवंथवय् धाःगु खँ थुइ मखु।”
न्यनेत न्हाय्पं व स्वयेत मिखा नितां परमप्रभुं बियादीगु खः।