10 अले मोशां परमप्रभुयात धाल, “हे प्रभु जि उलि न्ववाये सःम्ह मखु, जि न्हापा नं बांलाक न्ववाये सःम्ह मखु अले छिलिसे न्ववाये धुंकाः नं जि बांलाक न्ववाये मसःनि। जि ध्वाथुइक न्ववाये सःम्ह मखु।”
जिं धया, “स्वयादिसँ परमप्रभु परमेश्वर, जि ला नवाये नं मसः, जि ला मचा हे तिनि।”
अय्नं मोशां परमप्रभुयात धाल, “इस्राएलीतय्सं हे जिगु खँ मन्यन धाःसा, जि खँ ल्हाये मसःम्हय्सिगु खँ फारोनं गथे यानाः न्यनी?”
नवायेत जि बांलाक मसये फु, अय्नं जिके बुद्धि मगाः मजू। थ्व खँय् जिमिसं छिमित तःकः मछि धयाः थुइकाबी नं धुन।
थुकथं मोशां दरबारय् हे मिश्रतय्गु फुक्कं ज्ञान सय्के सीके यात। थुकथं मोशा ज्याय् नं खँय् नं सःस्यूम्ह जुयावल।”
मोशां धाल, “इमिसं जितः पत्याः मयाःसा अले जिगु खँ मन्यंसे, ‘परमप्रभु छन्थाय् खनेदय्कः झाःगु मखु’ धकाः लिसः बिल धाःसा छु यायेगु?”
छिमि दथुइ गुलिं गुलिंसिनं थथे धयाच्वंगु दु – “पावलया पौ क्वात्तुसे च्वं, अले तसकं कडा। तर मनू धाःसा ग्याफ्रा, अले नवाये नं मफु।”
“धात्थें हे छिकपिं मनूत खः। बुद्धि नं छिकपिंलिसें सी।
मोशां परमेश्वरयात धाल, “फारोयाथाय् वनाः इस्राएलीतय्त मिश्रं पित हये फुम्ह जि सु खः धकाः?”
मोशां परमप्रभुयात लिसः बिल, “स्वयादिसँ, जि बांलाक न्ववाये सःम्ह मखु। अथे जुयाः फारोनं जिगु खँ गथे यानाः न्यनी?”
जिं ला छिमित मिश्र देशं पित हया, छिमित दासत्वया देशं लिफ्याना हया। अले मोशा, हारून व मरियमयात छिमिगु नायः जुइत छ्वयाहया।