11 अज्याःपिं मखुगु खँ जक स्यना जुइपिं मनूत स्वयाः तसकं तःधंपिं व शक्ति दुपिं स्वर्गदूततय्सं नं प्रभुया न्ह्यःने इमित ब्वःबी मछाः।
तःधंम्ह स्वर्गदूत मिखाएलं मोशायागु सीम्ह सुनां यंकेगु धयागु खँय् शैताननापं ल्वापु जूबलय् वयात द्वपं बीत आँट मयासें थुलि जक धाल – “परमेश्वरं छन्त ब्वःबियादी।”
दुःखकष्ट सियाच्वंपिं छिमित व जिमित नं वय्कलं दुःखकष्ट मदय्काबी। प्रभु येशू ख्रीष्ट वय्कःया तसकं बल्लाःपिं स्वर्गदूतत नाप स्वर्गं झायादीबलय् वय्कलं थथे यानादी।
फय्यात छिं दूत यानादीगु दु, अले च्यानाच्वंगु मित्याःयात थः दास यानादीगु दु।
जिं द्वंकागु मदु धकाः परमेश्वरं स्यूगुलिं वय्कलं थः दूत छ्वयाहयाः सिंहतय्गु म्हुतु तिनादिल। सिंहतय्सं जितः घाःपाः याःगु मदु। महाराज, जिं छःपिनिगु नं छुं स्यंकागु मदु।”
परमप्रभुया प्रशंसा या, वय्कःया आज्ञा मानय् याइपिं व वय्कलं धाःथें याइपिं हे बल्लाःपिं स्वर्गदूतत!
लोभी जुइगु, मभिंगु ज्या यायेगु, थगय् यायेगु, लाः लाः थें सनाः जुइगु, नुगः मुइकेगु, मेपिन्त मभिंकाः खँ ल्हायेगु, घमण्डी जुइगु, मूर्ख ज्या यायेगु।