19 तुसब, मनके आन्हर भेल लोकसबके डोरियाबैचियै कैहके धाख लगाइचिही। तुसब अन्हारमे चलैबलासबके लेल अपनाके इजोत सम्झैचिही।
हमसब खिरिस्टके सेबक भेलासे लोकसबके नजरमे मुरुख भेलचियै, महज तुसब त खिरिस्टके लेल बुधिमान चिही। हमसब कमजोर चियै, महज तुसब बौकार चिही। लोकसब त तोरासबके आदर करैछौ महज हमरासबके अनादर करैछै।
उसब ओकरा जबाब दैत कहल्कै, “तु त एकदमसे आपन पापेमे जलमल चिही आ तु हमरासबके सिखाबैचिही?” तब उसब ओकरा सभाघरसे बाहर निकाइलदेल्कै।
ओइसबके छोइरदहै, उसब त अन्हराके डोरियाबैबला आन्हर अगुवा जखा चियै। एकटा अन्हरा दोसर अन्हराके पकैरके बाट देखाइतै त दुनुगोरा खाइधमे खस्तै।”
महज तोहर आँख खराब छौ त, तोहर पुरे देह अन्हार भ्याजेतौ। अहिनङे तोहर भितरके इजोत अन्हार हेतौ त, उ केहन अन्हार खोट-खोट हेतौ।
“तुसब सन्सारके इजोत चिही। पहारमे रहल सहर घोसरैले नै सकैछै।
अहिनङ तुसब पापी आ दुस्ट पुस्ताके बिचमे दाग नै भेल परमेस्वरके बेटा-बेटी जखा निरदोस आ सुध हेब्ही। जनङ तरासब अकासमे चमचम चम्कैछै, तहिनङे तुहुसब यि सन्सारमे ओइसबके बिचमे चम्कैले परतौ।
कोइ आपनेके धोखा नै देबे। यदि कोइ अइ सन्सारके हिसाबसे आपनेके बुधिमान ठानैछै त, उ साँचेके बुधिमान हैले आपनेके मुरुख बनाबे।
तु ओकरासबके आँख खोइलके अन्हारसे इजोतमे आ सैतानके बन्धनसे परमेस्वर दिसन घुमाबे। जैसे उसब हमरमे बिस्बास करे आ ओकरसबके पाप छमा भ्याजाय आ परमेस्वरके पबितर करल लोकसब रहल ठाममे रहे पाबे।’
अन्हारमे बैठलहा आ मिरतुके छाहमे परलाहासबके मुक्तीके इजोत देतौ आ हमरासबके सान्तीके रस्तामे ल्याजेतै।”
साच्चे हम तोरासबके कहैचियौ, जे एकटा बच्चा जखा परमेस्वरके राजके गरहन नै करतै त उ कहियो नै परमेस्वरके राज भितर ढुकैले सक्तै।”
अन्हारमे बैठल लोकसब एकटा बरका इजोत देखने छै। जेसब मिरतुके छाह भेल परदेसमे बैठल छेलै, तकरासबमे इजोत चमकल छै।”
तुसब, परमेस्वर कथि चाहैछौ से जानैचिही आ असल कथि चियै सेहो जानैचिही कथिलेत बेबस्थासे तुसब सिखनेचिही।
तुसब मुरुख लोकसबके सल्लाहकार तब परमेस्वरके बारेमे किछो नै जानैबलासबके सिक्छक चियै कैहके सोचैचिही, कथिलेत बेबस्थामे भेल सब बुइध आ सत बात पाबनेचियै कैहके दाबी करैचिही।