1 आब हम अपनासबके बहिन फिबीसङे तोरासबके चिनजान कराबैले चाहैचियौ, जे किङकिरिया सहरके मन्डलीमे सेबा करैछै।
बहौत दिनतक पावल कोरिन्थके परभुमे बिस्बास करैबला बिस्बासीसब सङे रहलै। तकरबाद उ पिरिस्किला आ अकिलास सङे समुन्दरके रस्ता हैत सिरिया इलाका दिसन जाइले लाग्लै। कुछ समय पैहनिये कौबला करलाके कारन पावल किङकिरिया सहरमे पानी जहाद चरहैसे पैहने आपन केस कटाइल्कै।
यदि कोनो भाइ या बहिनके पिन्हैले आबसेक बस्तर आ खाइले दिन-दिनके भोजन नै छै।
ओहिनङके बुढ जनिसबके आपन माँ जखा आ छोटसबके पबितर मनसे बहिन जखा बेबहार कर।
कथिलेत जे स्वरगमे रहैबला परमेस्वर पिताके इक्छा पालन करैछै, उहे हमर माँ आ हमर भाइ आ हमर बहिन चियै।”
कि फेनसे हमसब आपने तारिफ करैले लागल चियै? कि कुछ औरो लोकसब जखा हमसब तोरासबलग आबैले या तोरासबसे हमरासबके दोसर लग जाइले सिफारिस चिठीके कोनो जरुरी छै?
तब रजा हेरोदके मुन्सी खुजासके घरबाली योअन्ना, सुसन्ना आ औरो बहौतरा जनिसब आपन धन-सम्पतिसे येसु आ ओकर चेलासबके सेबा करैछेलै।
तकरा सताबटके साथ-साथे अहै युगमे सय गुना बेसी घरदुवार, माँ-बाबु, बेटाबेटी, भाइ-बहिन आ जगहा-जमिन भेटतै। तब आबैबला युगमे अनन्त जिबन मिल्तै।
ओकर घरमे जम्मा हैबला मन्डली आ अपनेसबके जखा परमेस्वरके सेबा करैबला हमरासबके बिस्बासी बहिन अप्फिया आ सहकरमी सिपाही अरखिप्पसके लेल सेहो यि चिठी लिखैचियै।