12 दोसर ठाममे यसैया अगमबक्ता फेर कहैछै, “यिसैके बंससे एक गोरे एतै, उ गैर-यहुदीसब उपर सासन करतै आ उसब ओकरेमे आसा राख्तै।”
आ सब जातीके लोकसब ओकरे नाममे आसा राख्तै।”
“हम येसु, तोरासबलग मन्डलीके लेल यि गबाही दैले आपन स्वरगदुतके पठाइने चियौ। हम्ही दाउद रजाके कुल, सन्तान आ अनगुतके चम्कैबला तरा चियौ।”
तब धरमगुरुमेसे एक गोरा हमरा कहल्कै, “नै कान! देख, यहुदाके कुलसे एल एकटा सिंह, जे दाउदके सिंहासनके उतराधिकार छै, उ जितने छै आ सातटा मुठाके लाहट तोरके खोलैके योग्यके छै।”
यदि खिरिस्टमे अपनासबके आसा अइ जिन्गीके लेल मातरे राखने चियै त, अपनासबके सबलोकसे बेसि दयाके खाँचो परैछै।
ओकरेसे तुसब परमेस्वरमे बिस्बास करलिही, जे ओकरा मरलसे जिबित करल्कै आ ओकरा महिमा देल्कै, तैल्याके तोरासबके आपन बिस्बास आ भरोसा परमेस्वरमे रहे।
तब अहै खातिर हम दुख उठाइचियै। महज यि बातके खातिर हम लाज नै मानैचियै, कथिलेत हम ककर उपर बिस्बास करनेचियै से हम निकसे जानैचियै। हम जे कुछ परमेस्वरके सौपने चियै, उ आपन आबैबला दिनतक सुरक्छित राख्तै कैहके पुरा भरोसा छै।
खिरिस्टमे एहेन आस करैबला, उ आपनोके खिरिस्टे जखा पबितर कैरके राखैछै।