12 ओकर चारुकात बरका आ उचगर दबाल छेलै। ओइमे बारहटा केबार छेलै आ हरेक केबारमे एक-एक गोरे स्वरगदुत ठारभेल छेलै। उ केबारसबमे इजराएलके बारह कुलके नाम लिखल छेलै।
उ सहरके केबारसब दिनमे कहियो बन नै हेतै, नै त ओते राते हेतै।
ओह्या बचन पुरा हेबे तै आसमे हमरासबके बारहो कुल पुरे मनसे दिन रात भक्ति करैत आइबरहल छै। हे रजा अगरिपास, हम्हु एह्या आसा राखलाके कारन यहुदीसब हमरा दोस लगेने छै।
स्वरगदुतसब त परमेस्वरके सेबा करैबला आत्मासब चियै। परमेस्वर ओकरासबके मुक्ती पाबैबला लोकसबके सहायता करैके लेल पठाइनेछै।
“एक दिन उ गरिब लोक मरगेलै आ ओकरा स्वरगदुतसब लज्याके अबराहमके लगमे राखल्कै, तब ओहो धनिक लोक मरलै आ गारलगेलै।
हम तोरासबके कहैचियौ, अहिनङे पस्चाताव करैबला पापीके लेल स्वरगमे परमेस्वर स्वरगदुतसबके अगा खुसी मनाबैछै।”
“होसियार रह, यि छोट बच्चासबमेसे ककरो तुसब निच नै समझ। कथिलेत हम तोरासबके कहैचियौ, उसबके देखभाल करैबला स्वरगदुतसब स्वरगमे रहैबला हमर पिताके अगामे रहैछै।
पुरब दिसन तिनटा, पछिम दिसन तिनटा, उतर दिसन तिनटा आ दछिन दिसन तिनटा केबारसब छेलै।
हमरसङे बोलैबला स्वरगदुतके हाथमे उ सहर, ओइके केबार आ दबाल नापैबला एकटा सोनाके लगी छेलै।
उसब धैनके चियै, जे आपन बस्तर धोइबके साफ करैछै। उसब जिबनके गाछके फल खाइले आ ओइ सहरके देहरीसे भितर जाइले पाबतै।