3 आबसे जाती-जातीके लोकसबके नै ठगे कैहके स्वरगदुत ओकरा नरकमे फेकदेल्कै आ बन कैरके मोहर लग्यादेल्कै। एक हजार बरिस बितलाकेबाद कुछ देरके लेल खोइलदेतै।
तकरबाद हम एकटा स्वरगदुतके स्वरगसे निचा आबैत देखलियै। ओकर हाथमे नरकके कुजी आ बरका जंनजिर छेलै।
तु जे जानबर देखलिही उ एक समयमे जिबित छेलै महज अखुन मरल छै। उ गैहर खाइदसे बाहर निकैलके एतै आ नासमे जेतै। सन्सारके सिरिस्टी हैसे पहिने जकर नाम जिबनके किताबमे लिखल नै छै, उसब उ जानबरके देखके छक परतै, कथिलेत एक समयमे उ जिबित छेलै अखुन मरल छै। महज उ पाछे फेरसे जिबित हेतै।
अहिनङे उ अजेगर, जे पहिन्का साँप चियै, जकर नाम दुस्ट आत्मा आ सैतान सेहो चियै, जे पुरे सन्सारके भरमाके राखने छेलै, ओकरा आ ओकर दुतसबके सङे स्वरगसे पिरथिबीमे फेक्नेछेलै।
तब उसब ज्याके चिहानके मुहमे बन्द करल पथलमे छाप लगेल्कै। सिपाहीसबके सुरक्छा करैले पहारा लगादेल्कै।
जनङ सैतान साँपके रुप ल्याके चलाकिसे हब्बाके ठगल्कै, ओहिनङ खिरिस्ट परती तोरासबके इमान्दारी आ सुध भक्तीसे तोरासबके मन बहकतौ कि हमरा तकर डर लागैये।
महज पिरियसब, एकटा बात कहियो नै बिसराइहे कि, परभुके लेल एक दिन हजार बरिस जखा आ हजार बरिस एक दिन जखा चियै।
ओकरसङे सन्सारके रजासब बेबिचार करने छेलै आ सन्सारके लोकसब ओकर बेबिचारके नसासे मातल छेलै।”
पहिन्का जानबरके लेल देखाइबला अजगुतके चेन्हासब दुवारा उ सन्सारके सब लोकसबके बहकेल्कै। तरबारके बहौत गैहर चोटसे निक भेल ओइ जानबरके सम्मानमे एकटा मुरती बनाबैके आदेस दोसर जानबर सन्सारके लोकसबके देल्कै।
कथिलेत झुठा खिरिस्ट आ झुठा अगमबक्तासब देखा परतौ। सम्भब त अचमके कामसब आ चेन्हासब देख्याके परमेस्वरके छानल लोकसबके बहकेतौ।
कतहेक लोकसब बिया छिटल रस्ता जखाछै। जब उसब बचन सुनैछै, तब तुरन्त सैतान आइबके ओकरासबमे छिटल बचन बिछके लजाइछै।
तब भुतसब येसुके बिन्ती करल्कै, “हमरासबके निक्ले नै सकैबला गैहर खाइधमे नै पठाबु।”